Artık oyunlardan kafamızı kaldıramayacağımız döneme girmiş bulunuyoruz. Geçen hafta piyasaya çıkışını yapan Destiny’le beraber, Wasteland, The Sims 4, FIFA 15 derken ipi ucu fena kaçacak gibi görünüyor.
Kendi açımdan evde The Sims 4 ofiste Destiny ile vakit geçiriyorum, halimden baya mutluyum. İki oyunu da deli gibi beklediğimden mi, iyi yönlerini görmeye çalışmamdan mı bilmiyorum ama bir şekilde oynuyorum işte.
Destiny mevzusu inceleme, video gibi şeylerle kapanacak gibi değil. Beklediğimin epey altında kalmış bir oyun olsa da merak etmeyin eğlenceli bir iş olmuş. Bunu söyleme ihtiyacı hissetim çünkü okurlar düşük puanı görünce biraz şaşırmışlardı.
Güzel oyun elbet ama incelemede belirttiğim gibi “o” oyun olmaktan hayli uzaktaydı. Arkadaşlar göz var nizam var: Şu oyun Halo’nun biraz bile üstüne çıkabilmiş mi? Gerçekten bir MMO RPG olmayı başarabilmiş mi?
İşin fanboyluk kısmına cevap veremiyorum çünkü daha çıkmamış bir ürünün fanboyu neden olalım ki? Özetle Destiny hem sevdirdi hem nefret ettirdi. Oynatıyor mu oynatıyor, orasını ben de kabul ediyorum.
Benim takıldığım konuysa Destiny incelemesinin altına gelen Titanfall yorumları oldu. Uzun süredir bu konu hakkında Bakış Aşısı’nda konuşmak istiyordum, kısmet bugüneymiş.
Merlin’in Kazanı için sürüsüyle içerik hazırlardım. İnceleme, makale, haber, video… Ne var ki Titanfall incelemesi kötü de olsa önemli bir dönüm noktası oldu. Her önemli şey süper olacak diye kaide yok, olmamalı da. İşte 12. Bölüm’de size o çok tartışılan incelemeden bahsedeceğim.
Dediğim gibi daha önce de yazabilirdim, hatta çok düşündüm ama samimiyetime ne kadar inanırsınız bilmiyordum. Eh, Bakış Aşısı’nı takip ettiğiniz süreç boyunca artık aramızdan bayağı bir duvarı kaldırdık diye düşünüyorum.
Öncelikle Titanfall ne yaptı, ne yapamadı?
Titanfall kesin bir biçimde AAA FPS oyunlarının yönünü değiştirdi. Konsept sıkıntı çeken büyük FPS oyunları için önemli bir yapı taşı olma özelliğine sahipti. Titanfall’a benzer bir oyun olarak Crysis’i sayabilir miyiz bilmiyorum, çünkü Crysis daha fazla mekaniğe sahip olsa da oyun içine bunu yedirmede inanılmaz zorlanmış bir oyun serisi.
Titanfall’u ben daha çok Prince of Persia ve Call of Duty’nin birleşmiş hali olarak görüyorum. Mirror’s Edge’in başarıyla uyguladığı FPS/Parkur mekaniklerini öyle bir harmanladı ki ortaya çıkan yapım neredeyse Quake kadar tempoya sahipti. Bazen hız olarak onu bile geçtiğini söyleyebiliriz.
