Uzun süredir aranızda değildim. Yani, değildim derken kastettiğim; Bakış Aşısı’nı yazmıyordum. Yazmamamın en büyük sebebi, şu an içinde bulunduğumuz feci yoğunluk. Buraya yazılan satırların alelacele, anlamsız ve içi boş olmasını istemiyorum. Sıkıntıları atlattık, site biraz düzene girdi, iş yükü hafifledi ve ailenizin anlamsız yazı dizisi geri döndü!
İşin sevindiğim yanı, birçok okurun gerek eski Bakış Aşısı bölümlerine, gerekse olur olmaz haberlerin, incelemelerin altına yazıların geri dönmesini istediklerini belirtmeleri oldu. “Abi sen neden video serileri çekmiyorsun?” sorularının arasında, bir makaleyi soruşturan insanların olduğunu bilmek insanın yüreğini hafifletiyor.
Okumuyoruz, çünkü artık sadece izliyoruz. İzlemek daha çok hoşumuza gidiyor. Neden yıllardır Merlin’in Kazanı’nda yazdığımı merak ediyorum, bazen… Cevap hep aynı: Burada yazabiliyorum, çünkü 15 yıllık bir geçmişle aynı anda büyüyen insanların burada olduğunu biliyorum. Onlar hala okumak istiyorlar, takip etmek istiyorlar. İşte, ben buna yazarım arkadaş.
Duygusal faslı geçtiğimize göre artık içimizdeki ceneveri(!) ortaya çıkartmanın zamanı geldi. Geçtiğimiz haftalarda Mwitter (bizim sitedeki bir olay, görmeyenler için, sağda duruyor) üzerinden bir olayı paylaştım.
“Ve 50 saatlik Dragon Age: Inquisition kayıtları puf diye yok olur! Teşekkürler Origin!”
Hani bunu nasıl anlatabilirim inanın bilmiyorum. En kısa tabirle: ACI VERDİ ULAN! 50 saatim puf diye uçtu gitti. “50 saat ne ki?” diyebilirsiniz. Deyin gitsin ama ben çalışan bir insanım. Hem öyle olmasam bile, yaşadığım moral bozukluğunu düşünebiliyor musunuz? Tam havaya girmişim, Dragon Age 2’nin acısının ardından ilacımı bulmuşum, mis gibi oynuyorum.
Sonra bir daha oynamak istemedim. Zamanımı çöpe atan dandik bir sistemin kurbanı olmuştum. Herald of Andraste olmak zerre kadar ilgimi çekmiyordu. Ne Blight, ne de Archdemon umurumdaydı. Hikayenin tam güzelleştiği, oyunun her bir santimini keşfederek oynadığım canım kayıt artık yoktu.
Peki, içimde kabaran Dragon Age açlığı ne olacaktı? Ne Bioware, ne EA, ne de Origin’in aptallık ötesi bulut sistemi bu açlığı dindirmeme engel olamazdı. Bir yolu vardı.
Yıllar önce aldığım bir oyunun kutusunu açtım ve DVD’yi bilgisayarıma taktım. Blu-Ray oynatıcı kendinden geçti. Yüksek ihtimalle yılda bir kez kullanıldığı için böyle şeyler olunca kendini fazla kaptırıyor. Haykırarak çalıştırdı DVD’yi.
