Oyun sektörünün değeri son on yılda kat kat arttı. Üç boyutlu grafik teknolojisi ile hem fonksiyonel hem de ekonomik anlamda inanılmaz çıkış yapan oyun sektörünün dev firmaları arasında olan Activision, çıkarttığı son Call Of Duty oyunu olan Modern Warfare 3 ile ilk beş günde 750 Milyon dolarlık hasılat yaparak rekor kırdı. Halen kimi kesimlerce ‘çocuk işi’ olarak nitelendirilen video oyunları, özellikle son iki yıldır, yatırımcılar tarafından eğlence endüstrisinin vazgeçilmez bir parçası olarak kabul ediliyor. Bu endüstrinin değeri 2010 yılında 56 milyar dolarken, 2015 yılına gelindiğinde 86 Milyar dolar olacağı öngörülüyor.
Her sektörde olduğu gibi oyun sektöründe de başı çeken büyük markalar var. AAA standardındaki oyunların endüstrideki gelişime ön ayak olarak markalaştıkları kesin. Bu markalaşma rekabeti tetiklerken, kalite, orijinal konsept ve farklı oyun fikirlerini de beraberinde getiriyor. Tabii tüm bu gelişmeler yine o büyük firmaların ekmeğine yağ sürerken, daha farklı oyun fikirleri olan, maddi destekten yoksun, herhangi bir firmadan bağımsız çalışan geliştiricileri de hiçe sayabiliyor. Genellikle sayıları on kişiyi geçmeyen ve maddi destek almadan oyun geliştiren ekiplere ‘bağımsız geliştiriciler’ adı veriliyor. Bu ekiplerin yaptıkları oyunlara da haliyle ‘bağımsız oyunlar – independent games’ deniliyor. Bağımsız oyunlar kutulu olarak piyasaya sürülmeden başta Steam olmak üzere çeşitli dijital oyun dağıtım servislerinde yayımlanıyor ve biz oyuncuların beğenisine sunuluyor.
Kısaca Tarihi Bağımsız oyunların tarihi 1970’lere dayanıyor. O yıllarda video oyunları geliştikçe şirketler de büyüyüp, daha fazla programcı istihdam ederken, bağımsız ekipler herhangi bir şirkete bağlı olmadan kendi oyunlarını geliştirmeye devam ediyordu. 1990’lara doğru ise ‘indie’ oyunlar ‘shareware’ olarak dağıtılıyordu. (80’lerin sonlarına ve 90’ların başlarına damgasını vuran shareware oyunlara örnek olarak, Epic Pinball(1993), Duke Nukem (1991), Wolfeinstein 3D(1992) verilebilir.)
1990’ların ortalarına doğru ticari oyun dağıtımcıları büyük yayıncı şirketler tarafından kontrol edilirken, bağımsız oyun geliştiricileri de kendi yayıncı şirketlerini kurmaya zorlandılar. Bu noktada bağımsız geliştiriciler için bir çıkış kapısı gerekiyordu. O kapı online alışverişin artmasıyla birlikte biraz olsun aralandı ve bağımsız oyunlar, XBLA veya PayPal gibi sistemler sayesinde, neredeyse hiç ön yatırım parası ödemeden tüm dünyadaki oyunculara satılmaya başlandı. Böylelikle artık bağımsız geliştiricilerin de son derece etkili yayın grubu oldu ve oyunlarını yalnızca kendi ülkelerinde değil tüm dünyaya kolayca dağıtabilir duruma geldiler.
