2006 yılında ilk Company of Heroes oyununu oynadığımda cidden büyülenmiştim. Özellikle o D-Day’deki Omaha çıkartması ile başlayan serüvenin giderek büyük bir heyecan ve zevkle artması beni ikinci oyun için heveslendirmeye yetti.

İkinci Dünya savaşı benim oldukça ilgimi çeken bir konu olmuştur. Tarihi, içindeki gizemleri ve hikaye kısmı ile hakkında belki 30’a yakın belgesel, film, vs. izlemişimdir. Bunlara oyunlar da dahil tabii. Lakin bu içerikler genellikle Amerika vs. Nazi veya Britanya vs. Nazi tadında hikayelerle doluydu. Dürüst olmak gerekirse beni de cezbeden savaşın Avrupa’daki kısmıydı. Afrika’da veya Japonya’da olanlar benim pek ilgimi çekmiyordu. Hatta daha spesifik olmak gerekirse Batı ve Orta Avrupa ile kendimi sınırlamıştım. Ruslar’ı sadece Berlin’e giren ilk ordu olduğu için takip ediyordum.

Oyunun ilk 5 dakikası

İşte böyle bir durumda ikinci Company of Heroes oyununun Rus katmanlı olduğunu duyunca hafiften yüz ekşitsem de biraz düşününce devam oyunu için en mantıklı seçimin bu olduğunu fark ettim. Nitekim Ruslar’ın da bu savaşa büyük etkisi olduğunu hatta en büyük fedaraklığı onların yaptığını düşünürseniz savaşın doğu bloğunun  önemini daha iyi anlıyorsunuz.
Heves etme ne olur...

Peki Relic’in devam oyunu Company of Heroes 2 bize bunu ne kadar kaliteli sunuyor?
Company of Heroes 2, ilk oyunun motoru olan Essence’ın 3. versiyonu ile bizleri karşılıyor. Bu yeni motorun pek çok hoş özelliği olsa da sanmıyorum ki Relic bu yeni teknolojiyi %100 yararlı bir şekilde kullanmış.

Company of Heroes 2’deki en büyük özelliklerden bir tanesi günümüzde bile pek çok oyunda bulunmayan derecedeki çevre etkileşimi. Oyunun öncesinde çıkan pek çok haberde de bildiğiniz gibi CoH2’deki Cold tech sayesinde artık sadece Almanlar’la değil aynı zamanda doğa ile de savaşıyoruz. Oyun esnasında zaman zaman çıkan kar fırtınaları askerlerinizin yavaş yavaş donarak ölmesine sebep olurken yok yere asker kaybediyorsunuz.

Bunun yanında buz tutmuş nehirler ve göller de ayrı bir tehlike ya da avantaj. Bu tamamen sizin durumunuza göre değişebiliyor. Özellikle savunmadayken bu buzlar size oldukça yardımcı oluyor. Üzerine döşediğiniz mayınlar, patlayıcılar veya saldırı sırasında attığınız bombalar ya da ağır topçu silahları ile bu buzlar kırılıyor ve o sırada üzerinde bulunan birimleri dondurucu soğuk sulara gömüyor.

Dolayısı ile artık startejinizi sadece düşmana göre değil aynı zamanda çevre koşullarına göre de kurmanız gerekiyor. Nitekim hiç beklemediğiniz anda gelen bir buz fırtınası koca birliğinizi yok etme noktasına getirirken buzların üzerinden geçen bir düşman tankının buzlu sulara gömülmesi ile rahatlayabiliyorsunuz.

Lakin bu bir iki ufak teknik detay haricinde CoH2 için yeni diyebileceğimiz çok fazla bir özellik bulunmuyor. Nitekim o puslu hava haricinde görünüm, oynanış ve hatta sesler ilk oyun ile aynı. Oynanışta ilginç olan noktalardan bir tanesi sayısal üstünlüğün çoğunlukla bir fark yaratmaması. Birlikler yanlardan sıkıştırma (flanking), özel birim yetenekleri veya siper alma özellikleri sayesinde sayıları ne olursa olsun dengeleri çok rahat değiştiriyorlar. Buna bir de yetenek sistemi eklenince 10 kişilik bir birlik ile 30 kişilik bir çeyrek orduyu alaşağı edebiliyorsunuz.