F.E.A.R. 2: Project Origin

2005 yılının ilginç sentezlerinden biriydi F.E.A.R. (FEAR). Biraz Japon kültürü, biraz Amerikan derken ortaya oldukça yoğun, vahşi ve korku dolu bir oyun çıkmıştı. Beklenmedik derecede de beğenilen yapım, herkesin gönlünde ayrı bir yere sahip olmayı da başarabilmişti. Aradan geçen zamandan sonra, Monolith biraz alışılmışın dışında giriş yaparak yeni FEAR’ı duyurdu. Alışılmışın dışında diyorum, çünkü yapımcı firma FEAR’ın isim haklarını kaybetmişti. Bu yüzden yeni oyun için isim bulma işlemine girişti ve bunu da oyun severlerden istedi. Uzun önerilerden sonra Project Origin adı altında karşımıza çıkan yapım, bir süre bu isim altında sunulsa da, geçtiğimiz aylarda tekrardan FEAR’ın isim hakkına kavuşan Monolith, oyunun ismini F.E.A.R. 2: Project Origin (FEAR 2) olarak tekrardan duyurdu. Uzun bir 4 yılın ardından geçtiğimiz günlerde piyasaya çıkan oyun, biraz beklentilerin altında, ilkinin gölgesinde kaldı. “Neden?” derseniz, gelin bunu yazımızın devamında paylaşalım.

Kız çocukları her zaman sevimli olur…

Evet, kızlar erkeklere oranla genelde daha sevimli olurlar. Ama bu konuda her zaman kesin konuşmamak lazım. FEAR bunu bize açık ve net bir şekilde zamanında gösterdi. O siyah saçlı, korkunç bakışları olan güzel kızımızın, bu sevimli kız çocukları kategorisine girmediği kesin. Çünkü ilk oyunda isimsiz kahramanımıza yapmadığı kalmamıştı, tam kurtuldu demiştik ki, yine o yine o! Hatırlarsınız, ilk oyunun sonunda büyük bir patlamayla yüz yüze kalıyorduk, ama sağ olsun bir helikopter kahramanımızı o cehennemden çıkartıp alıyordu. Fakat bizi çok seven Alma, nereye gidiyorsunuz diyerekten helikopteri bir güzel yere düşürüyor ve bizde kararan ekranla beraber Credits kısmını görüyorduk. Şahsen yeni oyunda bir devam hikayesi bekliyorken, sadece beklediğimle kaldım. Çünkü bambaşka bir karakter bambaşka bir hikaye ve bambaşka düşmanlarla karşılaştım.

"Ağaç, salıncak ve Alma üçlüsü favori halüsinasyonlarımızdan."
Sonuçta helikopterden düşüp de, kesin ölürsünüz diye bir kaide yok. Nice filmlerden hatta nice gerçek olaylardan şahit olduğumuz gibi helikopterden düşen biri, sağ kurtulabiliyor. Açıkçası bunu düşünerekten eski karakterimizle devam edeceğimizi sanıyordum. Hatta geçtiğimiz haftalarda yayınlanan demosu, tam da düşen bir helikopterin yanında başlıyordu. Bunu görünce bu düşüncem iyice kuvvetlendi ve kesin bir devam hikayesi olacak diye aklımdan geçirdim. Ancak işlerin göründüğü gibi olmadığını oyuna başladıktan sonra fark ettim. Öncelikle FEAR 2’de yönettiğimiz karakterin artık bir ismi var. Eskisi gibi isimsiz değil, Monolith çok şükür bu karaktere bir nüfus cüzdanı çıkartarak güzel bir isim vermiş “Michael Becket”.

Yapıma başlarken, yeni bir ekiple yolda ilerlerken buluyoruz kendimizi, bu kişiler ilk oyunda yaşananları duyaraktan gönderilen ikinci ekip oluyor. İşte bizde bu takımın bir üyesiyiz. Ancak bu defa karşımızda, ne olup bittiği hakkında pek bir fikri olmayan bir karakterle beraberiz, hatta üstüne üstlük hemen o küçük kızımızın şirin yüzünü görmeye başlıyoruz. Korku dolu anlar başladı derken, gözümüz o etkileyici yapay zekaya sahip klon askerleri arıyor. “Neredesiniz yahu?” demeye kalmadan nereden geldiği, kim oldukları belli olmayan esrarengiz düşmanlarla çatışmaya başlıyoruz. Hadi bakalım diyerekten oyuna dalıyoruz ki, büyük bir patlama ile ortalık toz duman oluyor. O anda ilk yapımın sonlarından bir müddet öncesinde olduğumuzu fark ediyoruz. Monolith’in o büyük patlamadan sonrasını bize farklı bir gözle göstermeye çalıştığı FEAR 2, işte bu dakikadan itibaren gerçekten başlamış oluyor. Tabii bölümleri geçmeye başladıktan sonra da, akıllar çok zevkli saatlerin geçtiği ilk oyuna gidiyor, “FEAR nasıl bu hale geldi?” diye sorabilirsiniz.