Mortal Kombat X'in çıktığı günü dün gibi hatırlıyorum. O zaman PlayStation 4'üme henüz kavuşmamıştım. Evlerimizin yakın olduğu bir arkadaşım, Mortal Kombat X'i anında sipariş etmiş ve beni de oynamak, sabahlara kadar kapışmak için çağırmıştı. İlk olarak ben Raiden, o da Kenshi derken saatlerce birbirimizi dövdük, kanlar aktı, kollar koptu.
Bir süre sonra versus modundan nasibimizi alan biz, hikaye moduna giriş yaptığımızda 'quick-time-event'lerle dolu bir MK X hikayesi ile karşılaşmıştık. 1992 yılında oyuncularla buluşan Mortal Kombat'ın bu seviyeye gelmesi gerçekten de takdire değer bir durumdu. Her ne kadar MK X'in hikayesinin sonu 'bana kalırsa' bir hayli açık bitse ve tadı damağımızda kalsa da, hikayenin genel olarak gidişatı bir hayli tatmin ediciydi. NetherRealm ekibi ve Ed Boon, Mortal Kombat 9'la birlikte seriyi sıfırlayarak akıllıca bir hamle yapmıştı.
Öte yandan Street Fighter V'e gelelim. Her ne kadar çocukluğumdan beri dövüş oyunlarını oynayıp hikayeleri ile içli dışlı olsam da, SF V gerçekten de 'yetersiz' bir hikaye ile karşımıza çıktı. Ryu'nun hikayesinin yaklaşık olarak beş dakika sürmesi gerçekten oyuncular için komik bir durumdu. Evet, Street Fighter V belki de hikaye olarak 'erken erişim' durumunda çıkan bir oyun olmakla birlikte asıl hikayenin temelini bizlere sunuyordu, ancak yine de Capcom'un 'hikaye modu' diyerek böyle bir oynanışı ve de içeriği bizlere sunması gerçekten küçük düşürücü. Neden mi? Şu şekilde.
Street Fighter serisinin tasarımcılarından Arika'nın ve Ohmura çizimlerinin ne kadar çekici olduğunu her halde çoğumuz biliriz. Street Fighter EX, ve Street Fighter III'te karşımıza çıkan bu çizimler gerçekçi olmakla birlikte Street Fighter'ın da havasına uyuyordu. EX her ne kadar asıl hikayede bir yer edinmese de, Street Fighter III'ün asıl hikayesini daha çok arcade modu üzerinden, Ohmura'nın çizimleri eşliğinde öğrenebiliyorduk. İşimiz birazcık daha zor olsa da, her karakterin o oyunun sonundaki gelişimini veya başarımını görüp, rahatça bir çıkarım yapabiliyorduk aslında. Ancak Street Fighter V ile oyunun yapımcısı Yoshinori Ono, her ne kadar oyuna Story Mode eklemiş olsa da, bu hikaye modu neredeyse 45 dakika gibi 'komik' bir sürede bitmesiyle birlikte, hiçbir sonuca ulaşmıyordu.
Spoiler olmadan sizlere kısa bir özet geçeyim. Zaman dilimi olarak Street Fighter IV ve Street Fighter III'ün ortasında geçen Street Fighter V'teki Ryu, yaklaşık olarak 30 yaşlarındadır. Street Fighter IV'te Evil Ryu'nun ortaya çıkması ile içindeki tehditten korkan sessiz dövüşçümüz, içindeki karanlığı ve de Satsui no Hado isimli bu kara enerjiyi kontrol etmeyi hedefler. İlk önce karşısına Rashid çıkar ve dövüşmek istediğini söyler. Bu iki kafadar dövüşürler ve ardından da hemen arkadaş olurlar. Tamam, elbette arkadaş olsunlar ancak Ryu'nun amacı karanlığı bastırmak değil miydi sonuçta? Öyleydi ve hikayeyi bitirdiğimiz anda bile Ryu bir sonuca ulaşamıyordu.
Bugün, sizlerle düşüncelerimi paylaşmak istediğim konu ise, dövüş oyunlarındaki hikayenin yeri ve de önemi. Mortal Kombat, Tekken, Street Fighter, The King of Fighters gibi serilerle büyüyen biz, bir nevi dövüş oyunlarında hikaye arayan bir nesil olarak yetiştik. Ancak, dövüş oyunlarıyla yeni tanışan nesil kimi zaman bunun tam aksini de düşünebiliyor. Düşüncelerimi sizlerle paylaşmadan ve de sizin de fikirlerinizi almadan önce hiçbir seriyi üstün tutmadığımıda belirtmek isterim.
