Alida

Yeni bir oyun, yeni bir yazıya başlamamı işaret ediyor. Alida’ymış. Bir adventure oyunu olması bu yapıma daha farklı bir ilgi göstermemdeki yegane neden. Son zamanlarda da sıklıkla “muhteşem” ekran görüntüleri ile karşılaşıyorum bu oyuna dair. Öyle ki, onu yavaş yavaş Myst ile yarıştırmaya bile başlamıştım. Meğer ne çok yanılmışım. Rastlantısal olarak beklemediğim bir anda karşılaşınca ve 4 CD’den oluştuğunu görünce çok sevindim ve içerisinde beni inanılmaz görüntülerin, muhteşem senaryonun, tatmin edici zorlukta bulmacaların bulunduğunu sanarak hemen aldım. Kutudan ne çıktığını merak edeceğinizi zannetmiyorum bile.

Kötü bir adventure’de olması ve olmaması gerekenler...

Alida; görünenlere tıklayarak hareket ettiğiniz, her tıklayışınızda art arda gelen ekranlar yardımıyla ilerlediğiniz bir oyun. Kısaca türünün ünlü oyunlarından Post Mortem’e benzeterek yanlış bir tutum sergilemiş olmam. Ama sadece benzemesiyle ve grafikleri sayesinde bu payede değerlendirilebilir. Genel kalitesini kıyaslayacak olursak aynı türden herhangi bir oyunun çeyreği bile olamayacağını üzülerek söylemeliyim.

Elle tutulur adamakıllı hiçbir yanı yok Alida’nın. Hiç değilse konu ile bir nebze de olsa açıklar kapatılabilirdi; ama, maalesef o da fazlasıyla muğlak. Her şey denizin ortasındaki bir adada geçiyor. Zengin bir kişi sadece kafasını dinlemek için bu küçük adayı dekore ettiriyor ve çeşitli oynamalarla birlikte adaya bir gitar şekli kazandırıyor. Alida kelimesi de bu adanın ismini oluşturuyor. Uzun bir süre sonra adaya tekrar ayak basıyoruz ve görüntülerle kendimizden geçiyoruz. Okuduğunuz metinler yardımıyla adanın tarihi hakkında da kısa kısa bilgiler elde etmeniz mümkün.

Buradakilerin hiçbiri olmamalı...

Alida’nın fazla üstüne gitmeden ve onu üzmeden(!) önce aslında çok hoş görüntüler içerdiğini söylemeliyim. Adanın etrafı, ağaçlar, bilhassa deniz ve etkileşimli eşyalar hayli başarılı. Bu başarısının nedeni ise görebileceğiniz bütün grafiklerin ve videoların önceden hazırlanıp adeta bir slayt gösterisi halinde oyuna dökülmesi. Yani sanki ekranda el ibaresi görüp tıkladığınızda sıradaki slayt ekranlarınıza geliyor ve belli bir yere geldiğinizde bir makro çalışıyor; arından da ekranlara bir video yansıyor. Videolar da Quicktime formatında hazırlandığı için QT’nin son versiyonuna sahip olmanız gerek. Bu şekliyle bir oyun yapmak hayli kolay; ama, hayli zor. Bütün resimlerin hazırlanması lazım ve bu iş, yapımcıları gereksiz yere külfete sokar. Beraberinde de, eğer yapılan iş kaliteli değilse, Alida gibi olunur.

Oyun sırasında ekranlara gelenlere yazı boyunca slayt diyeceğim ve bu davranışımı oyunu daha da küçültmek için yapacağım. “Slayt’lar” arası geçişler de tek kelimeyle ve kelimenin tam anlamıyla rezalet. Hareket ettiğinizi sanıyorsunuz; ama, dengesiz ekran atlamaları ve beklemediğiniz yerlere istemeden gidebiliyor oluşunuz sizin gereksiz yere şaşırmanıza neden oluyor. Diğer adventure’ların aksine bu oyunda ne yapmanız gerektiğini veya bulunduğunuz yerde niye olduğunuzu anlamakta zorlanabilirsiniz. Neyse ki oyunda kullanılan bütün görüntüleri içeren 4 CD sayesinde hiç değilse bile resimlerden bir şeyler kestirip de hareketlerinizi ona göre yapmanız olası. Böylece nerede ne yapmanız gerektiğini çözebilirsiniz.

Olması gerekenlere daha sonra değineceğiz...

Sözü fazla uzatmaya gerek yok. Ambiyansı oluşturan seslerin de ortalama bir tatla kullanıcının beğenisine sunulduğunu da diyerek bu oyun da burada noktalansın. Hem de bir daha açılmamak üzere. Üzerinde biraz daha uğraşılsa şimdiki halinden en az iki kat daha iyi olması kesin olan bir oyun Alida. Ama belli ki Myst’ten bir süre önce toplayabildiği kadar parsayı götürme niyetinde. Fazla reklamı yapılmadı; ama, ekran görüntüleri hayli sağlamdı. Meğer ziyan bir oyunmuş. Çok daha kaliteli ve çok daha eski oyunlar var, onları denerseniz ruh sağlığınız açısından iyi olur. Alida neymiş??!