Battle of Britain 2: Wings of Victory

Şahsi fikrime göre, simülasyonlar etrafları bir çember ile çevrili oyun türüdür ve herkez bu çemberi kolay kolay geçemez. Şöyle ki, alışma evresini aştıktan ve üzerinde vakit harcadıktan sonra, her oyun türü rahatlıkla oynanabilir. Ancak, simülasyonlar için bunu söylemek daha zor, çünkü bu türden oyunlara fazlaca ilginiz olması, bunun yanında uçuş konusuna da merak besliyor olmanız gerekmekte. Birşey daha var ki, daha önce oynamadığınız türde bir yapım ile karşı karşıyaysanız ve oyun da biraz kullanıcı dostuysa, daha rahat ediyor ve alışma evreniz de kısalıyor. Simülasyonlar ise, joystick’iniz olmadığı zaman tüm klavye tuşlarını kullanıyor ve bu da alışmanızı oldukça zor bir hale getiriyor. Türün müdavimleri ve uçuş meraklıları ise, bu şikayetlerde bulunmaz ve simülasyonları rahatlıkla oynayabilirler, bu yüzden bu türün daha farklı özellikleri bulunuyor.

Her yiğidin harcı değil

Uçuş simülasyonlarının da kendi içlerinde daha kolayları, bu paralelde daha çok aksiyo-vari olanları var. Bazıları ise, direkt simülasyon olayına girer ve normal ya da bir savaş uçağını kaldırıp uçurmayı ve indirmesini her türlü ayrıntısı ile işlerler. Kokpit görüntülerinde bile, her düğmenin ayrı ayrı yerini görebilir, onlarla bizzat oynayabilir ve hatta bunun sonucunda ne gibi sonuçların doğduğunu da anı anına görebilirsiniz. Zaten, simülasyonun da ana teması budur. Sonucu Battle of Britain 2’ye bağlarsak, buradaki simülasyon olayı, sadece uçağı uçurmakla da kalmıyor, Britanya savaşını derinlemesine işleyen bir yapım olarak, saldırı öncesi hazırlıklarından da tamamen biz sorumlu oluyoruz. İş uçurmaya gelince de, kokpitte yerimizi alıyor ve savaş uçağımızın her türlü kontolünden sorumlu oluyoruz.

Ana menüden başlarsak, Instant Action ile hiç savaş öncesi hazırlıkları ile uğraşmadan, direkt olarak görevimizi ve nereden saldırı yapacağımızı öğrenerek pilotluk işimize başlıyoruz. Amacımız sadece bize verilen ve bölüm esnasında da devamlı yenilenen görevlerimizi yerine getirmek. Aslında burası bir nevi alıştırma amaçlı olarak konulmuş da denilebilir. Hemen sonrasında gözümüze esas Campaign bölümü çarpıyor. Buraya da girdiğimizde, 2 farklı birliğin senaryolarını oynayabiliyoruz; RAF ve Luftwaffe. Hepsinin kendisine has farklı görevleri var ancak görev diyip geçmek hata olur, çünkü uçuş öncesi ve sırasındaki tüm ayrıntılardan tamamıyla biz sorumluyuz.

Diğer seçenekler olarak, Replay seçeneği ile uçuşlar sırasında başımıza gelen ve havada cereyan eden aksiyonlardan aldığımız görüntüleri, daha sonra burada tekrar seyredebiliyoruz. Options’da da bizi bir sürü ayar bekliyor. Zaten, kontrollerin bulunduğu kısımdan, klavyedeki tuş dağılımını gördüğümüzde gözümüz bayağı korkacak. Her önemli simülasyon incelemesinde bahsedildiği gibi, joystick olmadan oynayabilmek imkansıza yakın, o kadar tuşu ezberlemek için ders gibi çalışmanız gerekli.

Herşey bizim elimizde

Campaign, olayın önemli kısmını oluşturuyor. Burada savaş evresinin tüm ayrıntıları tamamen bizde. Campaign kısmına girdikten sonra istediğimiz senaryoyu seçip başlayabiliyoruz. Yalnız bu seçim sırasında, ortadaki pencerede savaş yıllarından gerçek görüntülerin olduğu bir video oynuyor, bu gayet güzel bir ayrıntı olmuş. İstediğimiz senaryoyu seçtikten sonra savaş ekranına geçiyoruz ve burada da menüleri görür görmez ürkmeye başlıyoruz. Buradaki menüler, arayüz olarak kötü dizilmemişler, problem orada değil. Problem, bu menülere girdikten sonra başlıyor. Özetlemek gerekirse, burada bulunan butonlar ile, görevde saldıracağımız yerlerle ilgili kendi stratejilerimizi oluşturabiliyoruz. Nereden saldıracağız, yanımıza kaç tane eskort alacağız, eskortlar nereden destek sağlayacak? Kara, hava ve deniz birimleri nereden saldıracak, kaç tane olacak? Bombalamalar günün hangi saatlerinde ne kadar sıklıkta olacak? Düşmanlar kimler ve nereden gelebilirler, bunlara uygun olarak üretmemiz gereken stratejiler neler? Tüm bu sorular, burada gerçekleştirebileceğimiz ayarların çeyreği bile değil, ben sadece önemli olarak saydığım ve enteresan gelen birkaç tanesini sıraladım.