Call of Duty serisinin 6., Modern Warfare serisinin de 2. oyunu 2009’da çıkışını yaptı.
Oyun Modern Warfare’ın 5 sene sonrasın da geçiyor. Zakhaev’in öldürülmesinden sonra Makarov’un “tahta” geçip kendini Rus halkına kahraman ilan etmesiyle başlıyor hikayemiz. İşler öyle büyüyor ki Rusya Amerikan topraklarını işgal ediyor. Aynı zaman da bir “ihanet” söz konusu. Neyse lafı fazla uzatmadan incelememe geçeyim.
Grafik:(95/100) Aslında oyunun grafikleri Modern Warfare’ın iyileştirilmiş ve göze daha iyi gelen hali diyebiliriz.Bence çıkış zamanına göre gayet gerçekçi duruyorlar.
Bombaların havada süzüldükten sonra havaya fırlattığı tozlar,ateş ettiğiniz de çıkan dumanlar,”head shot” ile öldürdüğünüz düşmanın kafasından çıkan kırmızı “sıvı” hepsi gayet iyi duruyor.
Karakter modellemeleri ise 10 üzerinden 10 alır.Arada bir “üçüz,dördüz” düşmanlar görsekte,ana karakterler gayet güzel ve detaylı modellenmiş.Kazakistan dağların da ki buz gibi görevlerde “Soap”un kaşlarında ki buz ve kar parçacıklarını bile görebiliyoruz.Ama aynı şeyi düşmanlarımız için söyleyemeyeceğim. Zira çoğu aynı.
Bölümden bölüme değişseler de bazen gözünüze batabiliyor ve “Ulan ben bu adamı öldürmemişmiydim,kedi gibi dokuz canlı mübarek!”diyebiliyorsunuz.Diğer ana karakterler de iyi modellenmiş.Fakat karakterlerin yüz ifadesi hiç hoşuma gitmedi.Sanki istemeden konuşuyorlar,surat ifadelerinde bir donukluk var.Tabii ki L.A Noire’da ki kadar istemiyoruz ama yine de pek iyi sayılmaz.
Gelelim çevre modellemelerine. Açık alanlar muhteşem modellenmiş. Yani fazla detaya inmezseniz kendinizi harbiden savaşta hissediyorsunuz. Açık alanlarda ki grafikler düzgün olduğu kadar gerçekçide. Örneğin oyunun birkaç bölümünde Rio’ya konuk oluyoruz ve Rio’da ki “Kurtarıcı İsa Heykeli”ni görmek mümkün. bu bağlam da oyun size savaşın içinde olma hissini iyice yediriyor. Aynı şeyi kapalı mekanlar için söyleyemem. Basit kaplamalar,aynı tarz eşyalar. Dahası kurşundan da etkilenmiyorlar. Örneğin bir kuşa ateş ettiğiniz de ölebilirken,bir topa ateş ettiğinizde sadece ileri fırlıyor.
Silah kaplamaları ise yine gayet iyi yapılmış. Özellikle Çoklu Oyuncu’da çeşitli geliştirmeler ve özelleştirmeler silahların albenisini artıran özelliklerden.
Ses: 90/100 Oyunda ki sesleri övmeye Oscar, Altın Küre ve Tony Ödüllü efsanevi besteci Hans Zimmer’dan başlamak istiyorum. Kısaca şöyle desem “Abi adam döktürmüş ya”. İşin şakası bir yana hele o Ghost ve Roach’ın öldürüldüğü bölümde ki müzik harikaydı. Oyunun çıkışından bu yana 4 sene geçmiş ben hala arada açıp dinlerim. Görevin gidişatına, temposuna, heyecanına, önemine, ciddiyetine vs. göre değişen çeşit çeşit müzik var oyunda. Ve hepsi de birbirinden güzel. Dediğim müzik hariç.
Silah sesleri biraz ince geldi bana sanki tüm silahlar kurusıkıymış gibi ses çıkartıyor. Artık yapımcılar bizi düşündükleri için mi sesleri gerçeğine yakın tutmamışlar yoksa yapamamışlar mı onu bilemem. Yine de bana yeterli geldiler.
Seslendirmeler de “ses” konusunun en iyilerinden. Infinity Ward seslendirme işinde en iyilerden. Özellikle Shephard’ın sesine bittim. Her ne kadar kendisini sevmesem de sesi gayet kaliteli ve karizmatik aynı şeyi Makarov için de söyleyebiliriz. Yapımcılar bilerek mi yapmış ne baş düşmanlarımızın sesleri çok iyi. Diğer ana karakterlerin de sesleri çok iyi ve özenle seslendirilmişler. Ve hepsi Amerikan aksanıyla değil aslında nerelilerse o aksanla konuşuyorlar. Yapımcılar bu detayı da unutmamış. Çoklu Oyuncu’ya özel seslendirmeler de yapılmış fakat Singleplayer’a oranla çok cılız kalıyor. Aslında bu oyunun Çoklu Oyuncu’ı Tekli Oyuncu’ya oranla hafif kalıyor. Her ne kadar yapımcılar Çoklu Oyuncu’da yeniliğe gitseler de, Tekli Oyuncu ağır basıyor.
