Call of Duty: World at War Final Fronts

Savaşın diğer ismi Call of Duty, Treyarch önderliğinde yeni nesli fethederken, eski dostlardan birisi olan PS2 konsolu için de Rebellion dümene geçti. Son olarak Call of Duty 3 ile PS2’de oynadığımız COD, Modern Warfare ile büyük ilgi yakaladığı için olacak ki, bir oyunluk aradan sonra tekrar PS2’ye dönüş yaptı.

Final Front, ana oyun World at War’dan farklı bir ilerleyişe sahip. Pasifik, Avrupa ve Almanya cephelerinin yer aldığı toplamda 13 bölümden oluşan yapımda, Amerikan ve İngiliz birliklerine mensup askerleri yönetiyoruz. World at War’dan tanıdık olarak Pasifik görevlerinde, Miller ile savaşa dahil oluyoruz. Bunların dışında Sovyet ordusuna oyunda yer verilmemiş.

Emret komutanım

Başlangıç için Call of Duty 3 benzeri bir giriş hazırlanmış diyebiliriz. Henüz acemi bir asker olan Miller’ı, öncelikle silah ve bomba atışları yaparak eğitimden geçirmeli ve usta bir asker haline getirmemiz gerekiyor. Bu testlerden geçtikten sonra artık asıl cepheye adım atma vakti geliyor. Yapımın kontrolleri oldukça rahat. Özellikle Auto-Aim seçeneği aktif konumda ise hedef almakta hiç zorlanmıyorsunuz. İki farklı düşman faktörü yer aldığı için, yapımcılar ikisini de değişik saldırı tarzlarında sunmaya çalışmış. Şunu net olarak söyleyebilirim ki, düşmanlarımızda yapay zeka yok. Rahatlıkla öldürebiliyorlar, kolay bir şekilde bize verilen görevleri de bir bir yerine getiriyoruz. Japon askerleri arada kazıdıkları üzeri otlarla kapalı çukurlardan bir anda çıkıp saldırıyorlar ve genelde süngülü tüfekleriyle yaptıkları saldırılar da sadece bir kişiye odaklı gerçekleşiyor. Lav silahını da sadece arkadaşlarımız kullandığında izlemekle yetiniyoruz. Oyunda en güzel bölümlerden birisi olarak, bir benzeri de Call of Duty 2’de yer alan “The Rhine” görevini gösterebilirim. Ayrıca bazı Pasifik görevleri de, hemen hemen World at War ile aynı.

"Yapım genel olarak görsel yönden başarılı değil, grafik olarak daha önce çıkan Call of Duty 3'ten kötü gözüküyor."
Klasik tank görevleri, önceki oyunlarda olduğu gibi Final Front’ta da yer alıyor, fakat arada bir fark var. Bu kez tankı biz değil, farklı bir takım arkadaşımız kullanıyor. Makineli tüfek ve tank topunu da biz kontrol edebiliyoruz. Ne yazık ki yapımın diğer versiyonlarında tanklara entegre edilmiş alev silahı, oyunun PS2 versiyonunda yer almıyor.

Savaş atmosferi

Final Front görsel olarak Call of Duty 3’ün PS2 versiyonundan kötü bir oyun olarak görülüyor. Oyunda yer alan karakter tasarımlarının çoğu Big Red One’da yer alan karakterlerle hemen hemen aynı. Seslerin de pekiyi olduğu söylenemez. Özellikle yönettiğimiz karakterin sesleri, tam anlamıyla fiyasko ve duygulardan yoksun. Yara aldığımızda, kimi zaman uyarı ekranı belirmeyebiliyor. Bu sebeple saklanmaya ihtiyaç duymadığımız için kısa sürede ne olduğunu anlamadan ölebiliyoruz. Bu da sinir bozucu bir durum.

Son sözlere gelirsek Final Front, PS2’de yine de sizi eğlendirebilecek bir oyun, fakat Call of Duty 3’ün PS2 versiyonuna göre değerlendirirsek her yönden, ondan kötü bir yapım. Özellikle yapay zekasının olmayışı ve seslerdeki aksaklıklar, Rebellion’un başarısızlığının bir kanıtı. Doğal olarak henüz COD3’ü oynamadıysanız ve oynamak için bir FPS arıyorsanız, ilk tercihiniz COD3’ten yana olmalı.