Çoktandır kaliteli bir FPS oynamamıştım. Hatta bu türün bir “duraklama dönemine” girmiş olabileceğine dair bazı kuşkularım bile oluşmaya başladı. Ama neyse ki Chaser imdadıma yetişti. Oh be! Strateji oynamaktan beynim dönmüştü vallahi…
Chaser da elim bir hafıza kaybı olayı neticesi başlayan bir oyun. İçinizde oyunu daha oynamamış veya bilmeyenler vardır dolayısıyla öncelikle hafifçe konuya dokunayım. Şimdi bu Chaser, yöneteceğimiz mert, munis, hafifçe Alex Baldwin’e benzeyen bir genç. Ortadan sonra okuyamayan Chaser ekmek parası için en yakın mafya şubesine başvurur ve tetikçi olur. Gel zaman git zaman bu kekonun beyniyle ilgili tez yazmak isteyen deli bir doktor, öğle arasında içtiği gazoza ilaç atıp hafızasını formatlar ve dünya yörüngesinde bir hastaneye tıkar. Buradan tünel kazarak:P kaçarak dünyaya dönen Chaser artık geçmişinin peşine düşer ve daha sonra macera başlar. Aslında bu olay bizim memlekette olsa, kaçış kapsülüyle yolun ortasına düşen Chaser’a kamyonun biri bir patlatırdı ki o vakit değil geçmişini ilkokuldaki ilk matematik sınavı sorularını bile hatırlardı ama ahh ah bu ecnebilerde nerde onu düşünecek akıl…
Neyse eleştiriyi bırakalım. Efendim gerçek olan bir şey var ki oyunun senaryosu inanılmaz güzel. Oyuna başlayıp hikaye derinleştikçe klasik bir FPS tadı yerini sanki bir bilimkurgu filminde başrolü oynuyormuş hissine bırakıyor. Ara videolar, ani hafıza parlamaları katılarak senaryo ile oyun öyle güzelce harmanlanmış ki sıkılmanın imkanı yok. Artık acaba bu işin sonu nereye varacak diye merak etmemek elde değil. Bu benim oyunda en çok hoşuma giden nokta.
Oyun uzayda, gökdelen tepelerinde, lağımlarda, denizde, uzayda, Mars da yani kısacası oldukça değişik mekanlarda cereyan ediyor. Şunu kesin olarak söylemeliyim ki çoğu FPS’de başvurulan bir yöntem olan benzer mekanlar burada kesinlikle yok. Bir bölüm diğerine asla benzemiyor. Her bölümde değişik ortamlarda bulunarak içimizde, Chaser’in kendini arayışında sanki biz de onunla koşuyormuşuz gibi bir his uyanıyor. Görevlerde öyle sıkıcı şeyler değil. Tamamen hikaye akışına bağlı şeyler ve bazen sonuçları da değişebiliyor. Kendi kendini tekrar etmiyorlar. Bu oldukça iyi bir şey. Özellikle de Devastation faciasından sonra.
Oyun ekranı oldukça sade hazırlanmış. Ekrandan o anki zırhımızı, sağlığımızı, kullandığımız silahı ve kalan mermi sayımızı görmek mümkün. Gidilecek yönü belirtmek için pusula neyim falan koymamışlar o nedenle gözünüzü iyice açın ve kaybolmayın. Oyundaki bazı yerlerde hakikaten insanı delirtebilir. Şaka bir yana aslında çok karışık bir oyun olmadığı için gidilecek yer genelde belli oluyor fakat etrafta, içinde mermi zırh, sağlık bulunan bölmeler/odalar çok olduğundan bir anlık yoldan şaşma yaşabilirsiniz ki (biz doktorlar buna oyundadevreyakmasus fpsesus deriz:) korkmayın bu anlık bir şeydir. Bir 5-10 saniye en yakın Claudia Schiffer fotoğrafına bakın ve sonra oyuna dönün. İki saattir aradığınız geçit işte tam orada…
Chaser’da en hasta tetik delisini bile delirtecek edecek kadar farklı çeşitte silah bulunmakta. Şimdi soracaksınız hikaye 2044 senesinde cereyan ediyor peki yok mu piyasada lazer tüfeği diye bende diyeceğim hayır yok birader. Oyunda günümüzde bilinen silahlar (M4 Colt Commando, Sig Sauer226, Fa-mas filan) ve çağın gereklerine göre üretilen farklı birkaç silah var. Ancak bazı silahlar, mesela shotgun gibi, çağın ihtiyaçlarına göre modifiye edilmiş. Nedense çift el tabanca kullanma gibi artık neredeyse standart sayılan bir olay yok. Silahlar gerçeklerine çok yakın bir şekilde modellenmiş. Unutmadan söyleyeyim, benim uyuz olduğum ve FPS’lere konulmasına bir türlü akıl sır erdiremediğim “pıçak”da silahlarınız arasında. Aslında bu salak şeyi neden hala oyunlara koyarlar ki ?... Yer işgali işte…
Oyunda bana biraz tırtıklama gelen bir olay var ki o da “adrenalin” modu. Şimdi bu Chaser iyi hoş bir genç ama “Caps Lock” tuşuna basınca türkçesi “dellenme modu” olan Adrenalin Moda geçiyor. Bu modda diğer ölümlülere göre daha hızlı hareket edebilen Chaser (bak bak bak Matrix mi desek Max Payne mi desek :) Kurşundan, bombadan ve üzerine atılan elmalı pastadan rahatça kaçabiliyor. Açıkçası kalabalık ortamlara girerken oldukça kullanışlı olan bir hareket ama tüm oyun boyunca çok fazla kullanmadım. Sanırım JoWood günün modasına uyup koymuş.
