Not: Bundan sonra Ejderdoğan yazıları cumartesi günleri yayınlanacaktır. Bilginize.
Kuzeyin çocuklarının soğuğa dayanıklı olduğu söylenir, ama Aodray bu deyişin böylesine bir imtihandan geçeceğini bilemezdi. Kılıç tutan sağ eli sanki kabzaya yapışıp kalmıştı. Ciğerlerine çektiği her nefes başını döndürüyordu. Muhafız miğferini yolculuk sırasında kaybettiğinden, yüzünü fırtınadan koruyamıyordu. Sol yanındaki ağırlık ve yaralı bacağı hareket etmesini büyük ölçüde güçleştiriyordu.
Yerdeki kar tabakasını eriten kan izlerini kaygılı bir şekilde takip ediyordu. Acele etmesi gerekiyordu! Yoksa...
"Biraz daha dayan Lydia!" dedi sol omzuna yaslanmış, onunla beraber yarı baygın yürümeye çalışan kadına dönerek. Normalde esmer olan ten rengi bembeyaz kesilmişti. Lydia konuşmaya çabalasa da başarılı olamadı. *** Sallanarak geçen üç günün ardından, at arabası nihayet Ivarstead'e varmıştı. Berbat bir yolculuk olmuştu ve bunun sebebi arabanın sürekli sallanması değildi. Seyahat sırasında, gittikleri güzergah üzerinde olmasından dolayı Helgen'den geçmek zorunda kalmışlardı. Her ne kadar Aodray sadece surları görmüş olsa da bu bile çoktan unutmak istediği berbat anıları canlandırmaya yetmişti.
İdam mahkumu olarak, yine bir at arabasında elleri bağlı şekilde kasabaya giriş yapmıştı. Hatırlayamadığı şeylerden ötürü isyancı muamelesi görmüştü -ki hala hatırlamıyordu. Kurtulmasını sağlayan şeyse uzun zaman aklından çıkmayacaktı. Şeytanı görmüştü. Helgen'i, şeytan bizzat kendisi gelip yok etmişti.
Riverwood'da da işler yolunda değildi. Muhafız takviyesi yapılan köy, şimdi daha çok askeri kampa benziyordu. Sıkı yönetim nedeniyle halk akşamları erkenden evlerine çekilmek durumunda kalıyordu. Gerçi Riverwood halkının bundan pek şikayeti yoktu. Skyrim'in üzerine kara bulut gibi çöken ejderha tehdidi tüm ırkların içini korkuyla doldurmuştu. Onları gözeten muhafızların olması aslında iyi bir şeydi. Evlerinde biraz olsun rahat uyuyabilirlerdi.
