"Teinaava cidden saçmalıyorsun!" dedi Elrin titreyerek. Argonian karanlığın içinde kaybolmuştu. Ayakları bastıkları mermerin dondurucu soğuğu nedeniyle buz kesmişti. Geçit'in ne kadar eski olduğu konusunda ipucu veren tozlu havaysa solurken burnunu sızlatıyordu. Zırhını bir an önce giyip rahatlamak istiyordu. Elinde taşıdığı çantasını açtı gözleri görmediğinden ellerini kullanarak zırhını aradı.
Refleks olarak onu duvara yaslamaya çalışan kolu savuşturmaya çalıştı. Saldırı ani olmuştu. Kavradığı çıplak kol kaygandı.
Teinaava? "Sen ne halt-" "Kapa çeneni, birileri geliyor."
Elrin, Teinaava'nın kolunu serbest bıraktı. Argonian tuhaf davranıyordu. Geçit'i buldukları için mutlu olmasını beklerdi, fakat o paranoyak tavırlar sergilemeye başlamıştı. Bunun sebebi gittikleri güzergahın düşmanla dolu olması olamazdı. Çünkü Geçit'in korunuyor olması şaşırtıcı bir şey değildi. "Kardeşim, sana neler oluyor?" diye fısıldadı Elrin.
"Korku!" diyerek karşılık verdi Teinaava. "Ayrıca biraz önce ilerleyip koridorun sonunda ne olduğuna baktım. Galiba beni gördüler. Elinde meşaleyle bu tarafa birisi geliyor."
Geçit'in ilerisinde zayıf bir ışık gittikçe yaklaşıyordu. Elrin duvarları yoklamaya başladı. Girebilecekleri bir oyuk ya da bir kemer arıyordu. Lakin tozlu duvarlar dümdüzdü. Kaçacak hiç bir yer yoktu.
"Geri dönmeliyiz." dedi Elrin. "Yoksa görüleceğiz." "Hayır, biri muhtemel iki ölü var o tarafta." dedi Teinaava. "Muhafızlar çoktan görmüşlerdir." "Evet, görmüşler." dedi Elrin acı bir gülümsemeyle. "Nereden biliyorsun?"
Elrin yeteneği sayesinde ruhları görebilirdi. Teinaava konuşurken gözlerini kapatmış ve geldikleri yönde öfkeli ruhların hareket halinde olduğunu hissetmişti. Kaçış yolları fare kapanına dönüşmüştü.
Alevler mermer bloklarla örülü duvarları yalıyordu. Meşale? Teinaava'nın tetiklediği muhafız buraya geliyordu. Koridor gizlice sokulmak için fazla dardı. Kesin çarpışırlardı. Üstelik diğer tarafta telaşlı ayak sesleri mermer zemini titretiyordu. Muhafız, sesleri duyduğu için kılıcını çekti. Adımlarını hızlandırdı.
"Elrin, bana güveniyor musun?" "Tabi ki, fakat garip davranmayı kes artık olur mu?" dedi Elrin aceleyle. "Her zaman ki gibi zamanı gelince içimdeki korkuyu sana açıklayacağım." dedi Teinaava. Bunu o kadar sık yapıyordu ki Elrin alışmaya başlamıştı. Hiç bir bilgiyi Elrin'i meraktan çatlatmadan vermiyordu. Yine de sonunda -eğer sonları burada olmazsa- anlatacağını biliyordu. "Öncelikle buradan kurtulmamız lazım değil mi?" diye sordu Elrin.
Teinaava, düşman iki koldan burunlarının dibine girmek üzereyken planını anlattı. Çılgıncaydı fakat tartışmaya ve ya daha iyisini bulmaya zaman yoktu. Harekete geçtiler.
