Satışlar öyle gösteriyor ki; kendi gözümüzden görerek ilerlediğimiz, karşımıza çıkanı hiç yere öldürdüğümüz türdeki oyunlar, bizlerin gözbebeği. Gece gündüz kafelerde “Counter Strike” oynayan büyük kitleye hitap edecek oyunlar, yapımcıların gözlerindeki dolar işaretini iyice büyütmüş olacak ki önüne gelen FPS oyunu yapmaya ve göğsünü gere gere piyasaya sürmeye başladı. FPS oyunlarının yapımı çok da zor değil. Asıl zor olan gerçekçi atmosferi sunmak. Bu tür kaliteli yapımların nadir çıktığını ve çıktığı zaman piyasayı alt üst ettiğini biliyoruz (Bkz. Half-Life, FarCRY vb.) Hatırlarsanız sadece yeni yaptıkları fizik motorunu dünyaya duyurmak amaçlı, birkaç gencin oyuna çevirdikleri ve hiçbir beklenti olmadan piyasaya sürdükleri “Serious Sam” vardı. Oysa oyun öyle satış rakamlarına ulaştı ki, ikincisi için kolların sıvandığı gibi bu tür oyunların yapımında yeni bir kapı açılmış oldu. Geçtiğimiz aylarda bunun güzel bir örneği olan “Painkiller”ı görmüştük. Önüne geleni öldürdüğümüz bir oyundu ancak atmosferi ve grafikleriyle olduğu kadar fizik motorunun mükemmelliği ile de gönüllerimizde güzel bir yer etmişti. Gelelim naçizane oyunumuz “Nitro Family”ye. Yine karşımızda amaçsızca önümüze geleni vurduğumuz, başımızı kaşıyacak vakit bulamadan sürekli hareket halinde olduğumuz bir oyun var. “Painkiller” ve “Serious Sam” den birkaç farkla; bu kez ne fizik motoru, ne atmosfer, ne de grafik var…
Üfürükten tayyare, selam söyle o yâre…
Aynı anda iki silah kullanabilme ve sırtımızda bir hatun taşıma özelliklerini devrimsel bir yenilik olduğunu düşünen yapımcılar, “Serious Sam” grafik motorunu satın almış, biraz da üzerinde oynayarak bu oyunu sunmuşlar bizlere. Grafiklerin üzerinde oynama yapmaları daha iyiye değil daha kötüye gitmiş denebilir. Dört sene evvel ki grafiklerle eş değer bir görünüme sahip olan oyunun en büyük hatası; haritaların büyük kısmını sokaklara ve caddelere yaymış olması. “Serious Sam” motorunun en önemli özelliği devasa araziler sunması idi. Bu motoru alıp, sokaklara sıkıştırdığınızda saçma sapan bir oynanış çıkmış ortaya. Zaten dört bir yandan düşman saldırıyor. Daracık sokaklarda onlarla boğuşmak imkansız gibi bir şey. En kötüsü ise etkileşim. Düşmanlara ateş ettiğinizde bölgesel hasar bir yana dursun, çok kötü tepkiler veriyorlar. Bir yaratığı bacağından bile vursanız kafası koparak ölüyor! Daha da kötüsü ise, roketatarla ateş ettiğinizde parçalanması ya da sağa sola fırlaması gereken düşmanların hepsi, uzaya gönderilmekte olan birer füze misali, arş-ı alâ’ya uçuveriyorlar. Çevrede bulunan birkaç araç ve teneke kurşunlarımızdan etkileniyor o kadar. Geriye kalan hiçbir objeyi yok edemediğimiz gibi, kurşun deliği bile açamıyoruz. Araçlarda tıpkı düşmanlar gibi roketlerimize saçma tepkiler veriyorlar. Kimisi sadece yan dönerken kimisi ise (nasıl oluyor bilmiyorum ama) tamponunun üzerinde durmayı başarıyor!
Birazda iyi yanlarından söz edelim. Bir kere iki silah kullanabilme özelliği gerçekten hoş olmuş. Eminim ki bundan sonra yapılacak FPS oyunlarında bu sisteme rastlayacağız. Tüm oyun boyunca iki elimizde silahlı. Mouse’un sağ ve sol tuşlarıyla ateşliyoruz. Q ve E tuşlarıyla, silahlar arasında seçim yapıyoruz. Bir elimizde “Minigun” diğer elimizde “Rocket launcher” olması güzel sonuçlar doğurabiliyor. Bir diğeri ise, artık savaş meydanında yalnız olmamamız. Sırtımızda sürekli birinin olması hareket gücümüzü azaltmıyor, bilakis yakın dövüşlerde büyük avantaj sağlıyor. Sırtımızdaki bayan, biz binlerce yaratıkla boğuşurken, gözden kaçırdığımız düşmanların bize yaklaşması halinde, kırbacıyla yaptığı tek vuruşla, düşmanımızın kafasını seyahate göndermek suretiyle öldürebiliyor. Dövüş oyunlarından bildiğimiz “Combo” sisteminin bir benzeri bu oyunda mevcut. Tek vuruşta birden fazla düşmanı öldürdüğümüzde, hayata geçirdiğimiz bu özellik sayesinde normalden daha fazla para toplayabiliyoruz. “Paralar ne işe yarıyor ?” derseniz; topladığımız paralarla yeni silahlar alabildiğimiz gibi, silah yükseltmeleri de yapabiliyoruz. Haritaların her kuytu köşesinde mermi bulabildiğimizden o konuda kuşku duymaya gerek yok.
Nitro Family’nin nadir artılarından biri de müzikler. Hayatımda bu kadar gaz veren bir müzik daha duymadım. Metal-rock karışımı bir müziğe, pop vokallerini andıran bir sesin eşlik etmesi çok enteresan olmuş ve çok ta güzel bir sonuç çıkmış ortaya. Sesler ise maalesef kötü. Kurşun sesleri teneke gibi çıkıyor. Düşman sesleri ise hışırtılı. Gelelim son sözlere; yazıyı buraya kadar okuma zahmetinde bulunduysanız ne söyleyeceğimi de tahmin etmişsinizdir. Eğer imkanınız varsa bu oyunu almayın. Eğer yanınızda alacak birileride varsa insanlık namına onları engelleyin. Önünüze çıkanı öldürdüğünüz oyunları seviyorsanız; “Painkiller” oynayın hatta “Serious Sam” oynayın ama “Nitro Famly”yi pas geçin.
