1/2
Oyun Tutkulu Türkler
Cemil Türün ile oyunlar üzerine konuştuk
Türk oyun yapımcıları belli sıklıklarda ortaya çıkmakta. Ancak Yoğurt
Teknolojileri bugüne kadar en somut adımları atan firma. PUSU’nun yapımcılarını
firma sahibi Cemil Türün’ün açıklamalarıyla geç olmadan tanıyın.
PUSU ve Kriz oyunları için büyük emek verdiniz. Bu işe girdiğinize pişman oldunuz mu?
Genel olarak oyun üretimi işine girdiğinize pişman oldunuz mu diye soruyorsanız cevabım hızlı bir hayır. Pusu ve biraz da Kriz ülkemizde üretimi olmayan ya da çok sınırlı miktarda yapılabilen bilgisayar oyunlarına bir orijinal el atış örneğiydi. Bu iş böyle yapılır diyebilmek için başlanmış çabalardı. Bu deneyimler neyin nasıl yapılacağını da, nasıl yapılmaması gerektiğini de öğretti bize. Örneğin Kriz'in Yoğurt Teknolojileri bünyesinde olgunlaştırılan kısımları değil, bizim dışımızda gelişen parçaları sorun yarattı ve bu oyun ne yazık ki hala çıkamadı. Bundan sonra tüm üretim prosesi firmamızca kontrol edilemiyorsa o işe girmeme kararı almamıza yol açan bir örnektir Kriz. Yani Kriz için bir pişmanlık yaşadım ama nedeni zannettiğinizden farklı idi sanıyorum.
Biz kendimizi ülkemizde "Anadol deneyimi" diye bilinen yerli otomobil üretme macerasının bir benzerini yaşıyor gibi görüyoruz. Geçenlerde bu konuda yayınlanmış yeni bir kitapta da okudum ve bizim de başımıza gelen pek çok şey Anadol konusunda da yaşanmış: Burada yapabileceklerine inanmayan, bir türlü kendi insanına güvenemeyen, ayrıca kendisine de güvensiz bir sanayi önderliğimiz olmuş. Biz, oyun konusunda yerli motoru olan, yerli sanayi üretimi bir oyun çıkartabildik Pusu ile. Eleştirilebilecek noktaları tabii ki vardır ama ortada da basılı bir oyun vardır, bunun ortaya çıkması da 10-15 bireyin yıllarca süren takım oyununun ve inancının sonucunda gerçekleşmiştir.
Türk Oyun sektörü sizce ne aşamada? Yakın gelecekte bizi ne gelişmeler bekliyor?
Türk oyun sektörü diye bir şey varsa, bunlar 5-6 küçük gruptur. Altında toplanılacak, bayrak olabilecek bir önder kuruluş henüz yok. Bizim firmamızda bunu görmek isteyen genç arkadaşlar var, sağolsunlar. Ama biz de bu bayrak olabildiğimizi iddia edemeyiz. Daha oraya epey yolumuz var.
Yapılanları dünya ölçeğinde inceleyelim isterseniz: Dünyada üç boyutlu oyun yapabilen 20 civarında ülke var. Bizimkisi de bunların arasında. Ancak dünyada oyun sektörü, değil 3-5 ülkenin, 3-5 şirketin kontrolüne girmiş durumda. Bugün sizin yaptığınız oyun üretimi, bulunduğunuz yer neresi olursa olsun, ne bedele geliştiriyor olursanız olun, siz bu 3-5 global firmanın malı değilseniz marjinal kalmaya mahkumdur. Artık bağımsız üretici, tek adam oyunu, işte, Balkanlarda bir stüdyonun oyunu filan kalmamış durumda. Ortada olanların var oluşu da dediğim gibi marjinal düzeyde, aynı bizim şirket gibi.
PUSU ve Kriz oyunları için büyük emek verdiniz. Bu işe girdiğinize pişman oldunuz mu?
Genel olarak oyun üretimi işine girdiğinize pişman oldunuz mu diye soruyorsanız cevabım hızlı bir hayır. Pusu ve biraz da Kriz ülkemizde üretimi olmayan ya da çok sınırlı miktarda yapılabilen bilgisayar oyunlarına bir orijinal el atış örneğiydi. Bu iş böyle yapılır diyebilmek için başlanmış çabalardı. Bu deneyimler neyin nasıl yapılacağını da, nasıl yapılmaması gerektiğini de öğretti bize. Örneğin Kriz'in Yoğurt Teknolojileri bünyesinde olgunlaştırılan kısımları değil, bizim dışımızda gelişen parçaları sorun yarattı ve bu oyun ne yazık ki hala çıkamadı. Bundan sonra tüm üretim prosesi firmamızca kontrol edilemiyorsa o işe girmeme kararı almamıza yol açan bir örnektir Kriz. Yani Kriz için bir pişmanlık yaşadım ama nedeni zannettiğinizden farklı idi sanıyorum.
Biz kendimizi ülkemizde "Anadol deneyimi" diye bilinen yerli otomobil üretme macerasının bir benzerini yaşıyor gibi görüyoruz. Geçenlerde bu konuda yayınlanmış yeni bir kitapta da okudum ve bizim de başımıza gelen pek çok şey Anadol konusunda da yaşanmış: Burada yapabileceklerine inanmayan, bir türlü kendi insanına güvenemeyen, ayrıca kendisine de güvensiz bir sanayi önderliğimiz olmuş. Biz, oyun konusunda yerli motoru olan, yerli sanayi üretimi bir oyun çıkartabildik Pusu ile. Eleştirilebilecek noktaları tabii ki vardır ama ortada da basılı bir oyun vardır, bunun ortaya çıkması da 10-15 bireyin yıllarca süren takım oyununun ve inancının sonucunda gerçekleşmiştir.
Türk Oyun sektörü sizce ne aşamada? Yakın gelecekte bizi ne gelişmeler bekliyor?
Türk oyun sektörü diye bir şey varsa, bunlar 5-6 küçük gruptur. Altında toplanılacak, bayrak olabilecek bir önder kuruluş henüz yok. Bizim firmamızda bunu görmek isteyen genç arkadaşlar var, sağolsunlar. Ama biz de bu bayrak olabildiğimizi iddia edemeyiz. Daha oraya epey yolumuz var.
Yapılanları dünya ölçeğinde inceleyelim isterseniz: Dünyada üç boyutlu oyun yapabilen 20 civarında ülke var. Bizimkisi de bunların arasında. Ancak dünyada oyun sektörü, değil 3-5 ülkenin, 3-5 şirketin kontrolüne girmiş durumda. Bugün sizin yaptığınız oyun üretimi, bulunduğunuz yer neresi olursa olsun, ne bedele geliştiriyor olursanız olun, siz bu 3-5 global firmanın malı değilseniz marjinal kalmaya mahkumdur. Artık bağımsız üretici, tek adam oyunu, işte, Balkanlarda bir stüdyonun oyunu filan kalmamış durumda. Ortada olanların var oluşu da dediğim gibi marjinal düzeyde, aynı bizim şirket gibi.
