Saints Row 2

Özgür oynanabilirlik

Video oyunları dünyasında “Özgürlük” oynanabilirliği en çok etkin kılan kavramlardan biri olmuştur. Özgürlük teması iyi işlendiğinde yapım daha üstün olmaktadır. Fakat özgürlük dediğimiz kavramın bir yapıma iyi entegre edilebilmesi fazla çalışma, fazla maliyet ve fazla vakit gerektirdiği için, bu tür oyunlar istisna olarak piyasada kalmışlardır. Video oyunları bilgisayar ortamında yapıldığında detaylar bir yere kadar mümkün kılınabilir. Sanal dünyada “Oyuncuların istediklerini yapımda gerçekleştirme hissi” yapımcıların kodlamalardaki ayrıntılarında yatar. Ne kadar sınır koyulmuşsa, o kadarını yapabiliriz. Oyuncular sınırların çapının büyük olduğu bir dünya ister. Şimdi inceleyeceğimiz yapımda özgürlük teması uygulanmaya çalışılmış. Acaba THQ özgürlük kavramını Saints Row 2’ye iyi entegre edebilmiş mi?

Gün geçtikçe alternatif düşünceler azalmakta, birbirinin benzeri yapımlar çıkmakta ve bu yapımlarda yeteri kadar rağbet görmemekte, fakat bahsi geçen GTA ise benzeri oyunlarsa daha oynanabilir olabiliyorlar. Saints Row 2006 yılının Ağustos’unda X360’a gelmişti. Yapım oyunculara özgür bir oynanış sunmuştu ve dikkatleri üzerine çekmişti. 2. seri ise Ekim’de yeni nesil konsollara, Ocak ayında PC’ye çıkarıldı.

Özgür karakter(!)

Saints Row 2’yi başlattığımda ilk dikkatimi çeken ayrıntı detaylı karakter oluşturma ekranıydı. Saçtan bıyığa, göğüs ölçülerinden yüz hatlarına kadar her şeyi ayrıntılı bir şekilde ayarlayabiliyorsunuz. Karakter oluşturma ekranında komik bir ayrıntı dikkat çekiciydi. Karakterimiz erkek olsa dahi göğüs ölçüsünü belli bir sınırdan aşağıya çektiğimizde, erkek olarak seçtiğimiz vücut bayan kılığına giriyor. Bu hareketle neyi kastettiklerini çözmemekle birlikte yapımın serbest bir karakter oluşturma sistemine sahip olduğunu anladım.

"Oyunda görevler genelde yoğun bir aksiyon sunuyor. Şehirde kargaşa çıkartıp, ortalığı birbirine katabiliyoruz."
THQ’nun ismine güvenerekten büyük bir hevesle oyunu açmıştım. Saints Row 2’nin komik, çılgınca işlerin içerdiği bir yapım olduğunu atmosferden hissediyorsunuz. Hapishane kaçkını olarak oyuna başlıyoruz. Yanımızda bir arkadaşımızla Cüneyt Arkın modunda önümüze gelen polisleri katledip, kurtulmaya çalışıyoruz. Elimi klavyeye götürdüğümde hissettiğim ilk duygu kontrollerin çok sıradan olmasıydı. Kötü bir yönlendirme ve hareket kabiliyeti vardı. Yönettiğimiz karakter bir insan gibi tepki vermiyordu, vücut hareketleri gerçek dışıydı. Acaba bu çılgın bir oynanışı mı temsil ediyordu yoksa özenilmemiş bir kontrol sistemini mi? Kısa bir katliam sürecinin ardından kendimizi şehre atıyoruz (Hiçbir şey olmamış gibi). İlk yapmamız gereken karakterimizin üzerindeki mahkûm kıyafetini değiştirmek. Bir mağazaya giriyoruz (Zorunlu) ve karşımıza kılık değiştirme ekranı geliyor. Seçebileceğimiz kıyafet türleri mevcut, uygun olanları üstümüze alıyoruz ve görevlere koyuluyoruz. Yönlendirmeler ve görevler bana çok basit geldi. Yapım insanı görev yapmaya değil de, şehirde dolaşıp katliam yapmaya sürüklüyor. Sanırım istenen de bu. Şehir büyük, özgürsünüz ve istediğinizi yapıyorsunuz, fakat insanın bu görsellikte, bu teknik detayda pek bir şey yapası da gelmiyor.