Shadowgrounds

Zamanında “Avrupa, Avrupa duy sesimizi” diye sloganlarla sokakları inletirken şimdi Avrupa aynı şeyi Amerika için söylüyor: “Bu gelen Avrupa’nın ayak sesleri”… … … …Oyun bağlamında elbette. Bu sene ile birlikte artık Avrupalı yapımcılardan da sağlam yapımlar çıkmaya başladı. Gerçi bundan önceki ve ondan evvelki senelerde de sesleri çıkmıyor değildi; ama Shadowgrounds, gerçekten de Amerikalıları ürkütecek düzeyde bir yaklaşım. Eminim çoğunuz en azından bir şekilde de olsa Preyground diye bir şeyler duymuştur. İşte; o Preyground, bu Preyground. Bir süre önce Finlandiyalı firma Frozenbyte oyunun ismini değiştirerek Shadowgrounds olarak kesinleştirmişti ve o günden itibaren beklentileri yüksek tutarak gelişinin sinyallerini veriyordu. E geldi bile…

Aslında Shadowgrounds da o bildik klişe uzay konulu oyunlardan biri gibi duruyor ekran görüntülerine bakıldığında veya konusu okunduğunda. Ve evet, onu ne silahları, ne de aksiyonu konusunda farklı kılan bir yanı yok. Alıştığınız silahlarla, alıştığınız karanlık koridorlarla dolu mekânlarda, alıştığınız müziklerle, alıştığınız basit görevleri ve alıştığınız şekilde yaratık tepeleyip ilerliyorsunuz; bunun yanı sıra oyunun Jüpiter’de geçiyor oluşu da her şeye klişelik üzerine klişelik ekliyor. Fakat anlamak mümkün değil ki bunun içerisinde nasıl bir büyü var da tüm bu sıkıntı dolu rutinlikler böylesi güzel bir biçimde harmanlanarak oyuna aktarılmış, dibe vurması gereken bütün özellikler yedi kat tepede yer alıyor? Yılın sürpriz oyunlarından birisine hazır olun; Shadowgrounds sizi anlayamayacağınız bir biçimde kendine hapsedip tutsak ediyor.

Playground

Dilerseniz bu enteresan oyuna klişe konusu ile başlayalım. 2030’lu yıllarda uzay araştırmaları Dünya’nın gündemindeki en önemli konu başlıklarından biri durumuna geliyor ve bu konuda Dünya sürekli uzay çalışmaları geliştiriyor. NASA ve Uluslararası Uzay Araştırma Birliği (ISEU)’nin bu konuda uğraş göstermesindeki amaç ise uzayda insan yaşamı için uygun gezegenin varlığını araştırmak. 2030’larda başlayan bu uğraşın neticesinde füzyon destekli uzay gemileri oluşturuluyor ve bu gemilerden biri olan Protoplastus insansız bir şekilde varabildiği yere kadar gidip araştırmalar yaparak insan yaşamına uygun yerler olup olmamasını araştırması için Dünya’dan uğurlanıyor. En nihayetindeyse 2050 yıllarında Jüpiter’in uydusu Ganymede insan yaşamı için uygun koşulları içeren bir yer olarak Dünya’ya bildiriliyor ve burada kurulacak bir yaşam alanı ile birlikte yeni bir insan kolonisinin burada da oluşturulması amaçlanıyor. 2070’lerde ise insanlar için bu gezegen üzerinde bir koloni sistemi oluşturuluyor ve çeşitli yapılar dikilerek normal bir insan yaşam alanı oluşturuluyor; isim olarak da “Yeni Atlantis” deniyor. 2100 yılına doğru buradaki insan nüfusu 8000’e kadar ulaştırılıyor. Ve işte tam da bu sırada Ganymede üzerinde yaşayan diğer yaratıklar baş göstermeye başlıyorlar, oyunumuza konu olan kısmında da insanlara saldırarak onların sonunu getirmeye çalışıyorlar. E biz de bunun olmaması için çalışıyoruz.

Oyundaki kahramanımız Wesley Tyler, Ganymede’de bulunan bir teknisyen. Günlük işleri ile meşgulken birdenbire kendini ucube yaratıklarla mücadele ederken buluyor ve tabii ki biz de. Ona yaratıkları temizlemesinde yardım etmeliyiz. Bu sırada kullanabileceğimiz çok sayıda silah ve etkileşimli cisimler oyun dünyasının her yanına dağılmış vaziyette, oyunu da kaba ve adi tabirle Doom’un tepe açısından oynananı diye size tanımlayabilirim. Kamera açımız karakteri tam merkeze almasa da neredeyse ortalıyor ve fareyi hareket ettirmemizle karakterin etrafında 360 derece dönebiliyoruz. Tür olarak TPS denilebilecek kamera açımızla birlikte oyun boyunca kontrolümüzdeki Wesley Tyler ile yaratıkları öldürerek ilerliyor ve onların köklerini kazımaya çalışıyoruz.