Splinter Cell: Double Agent

Bundan tam 4 yıl önce piyasaya sürülen Splinter Cell, her gün yeni bir haberle oyunculara “Ben de varım!” demeden, sessiz ama derin bir şekilde raflardaki yerini almıştı. Oyun oldukça kaliteliydi ve tabii oyuncular tarafından hemen benimsendi, Sam Fisher da oyun tarihinin en karizmatik karakterleri arasındaki yerini hemen aldı. Ubisoft’un, Splinter Cell’in altın yumurtlayan tavuk potansiyeline sahip olduğunu anlaması çok uzun sürmedi, ve bir yılın ardından Pandora Tomorrow çıktı. Çoğu insanın görüşü aynıydı, ilkinin neredeyse birebir kopyasıydı.

Ama Splinter Cell’in popülerliği azalacağına, daha da arttı, ve gene bir yıl sonra çıkacak Chaos Theory’nin adımları atılmış oldu. Ubisoft bu sefer hatalarının farkına varmış gibiydi, özellikle grafikler ve yeni özellikler harika gözüküyordu. Oyuncular da, hüsrana uğramadı ve serinin üçüncü bölümü birçok yönden diğer aksiyon yapımlarına göre oldukça üstündü. Ama hala ortada bir sorun vardı, üç oyun da senaryo ve grafikler dışında hala aynıydı, Splinter Cell’in oynanışını değiştirecek, farklı bir adım atılaması gerekiyordu. Ve böylece, Double Agent ortaya çıktı...

Çift kişilikli bir ajan

Serinin dördüncü halkası olan Double Agent, birçok yönden önemli yenilikler vaad eden, ve en önemlisi Splinter Cell serisinin yeni nesile geçiş oyunu. Double Agent ilk olarak X-Box 360 için piyasaya sürüldü, nedeni de, X-Box 360 versiyonunun diğer versiyonlardan grafik ve senaryonun anlatımı dahil nerede tamamiyle farklı olması. Evet, Ubisoft yeni nesil konsolların çıkması şerefine, X-Box 360 kullanıcılarına kıyak geçmiş ve çok daha farklı bir oyun hazırlamış. Ama merak etmeyin, diğer versiyonların aşağı kalır bir yanı yok, hatta senaryonun X-Box 360’dan çok daha iyi anlatıldığı birçok kesim tarafından söylendi. Şimdi bu konuyu bırakıp, yapımın isminin neden Doube Agent olduğuna bir bakalım isterseniz

Dünya, terörist birliklerinin karşı konulamıyan hareketleri sayesinde, artık kimsenin kimseye güvenemediği bir yer haline gelmiştir. Amerika dahil birçok ülke, teröristlere karşı gelememekte, yeni çareler aramaktadırlar. Çok sevip, savgı duyduğumuz Sam Fisher’ın da çalıştığı NSA ortaya yeni bir fikir atar. Sam Fisher’ı önce sıradan sivil bir vatandaş gibi gösterip, terörist birliklerinin içine sokup, onları kendi içlerinden imha etmek istemektedirler. Böylece, Sam Fisher’da bir terörist haline gelip, devlete karşı savaşmak zorunda kalacaktır. Fikir akıllıca olmasına rağmen aslında son derece tehlikeli ve durumu daha da kötüleştirebilecek güce sahiptir.

Tabii, Sam adı JBA olan bu birliğe girince, devlete karşı sürdürdüğü görevlerde masum insanların ölümüne karşı göz yummak zorunda kalacak, hatta kendisi de öldürmek zorunda kalacaktır. Bu da yetmezmiş gibi, diğer teröristlerle arasını iyi tutmalı, devlet için çalıştığına dair ortalıkta hiç bir delil bırakmamalıdır. Yani o şimdi iki farklı tarafiçin çalışmak zorunda olan, “çift kişilikli” bir ajan haline gelmiştir.

Fight Fire with Fire!

Oyunu PS2’ya yerleştirdiğimizde, karşımıza çeşitli bölümlerden oluşan ve biraz da uzun süren bir tanıtım filmi çıkıyor. Sonrasındaysa, önceki Spliter Cell’lerden alışık olduğumuz üzere oyunun çok oyunculu mod’u ve tek kişilik mod’unu seçmemiz için bi ekran çıkıyor. Bundan sonra “Single Player” bölümüne geliyoruz, burda oyundaki araçların ve çeşitli hareketlerin nasıl yapıldığını gösteren çeşitli videolar var. Burdan da, New Game’e tıklıyoruz ve macera başlıyor. Ama bir dakika, ortada bir sorun var! Oyuna girebilmek için neredeyse 5 tane loading süresine katlanabilmeniz lazım. Ve bazı durumlarda bu son derece can sıkıcı olabiliyor, şimdiden uyarayım.