Teenage Mutant Ninja Turtles

Ninja Kaplumbağalar, benim gibi 20 yaş ve üzerindeki birçok kişi için belki şu anda olmasa da, çocukluk döneminde oldukça önem taşıyan yaratıklardı. Çizgi filminin yayınlandığı saatte ekrana kilitlenmek, tüm kaplumbağaların hatta kötü karakterlerin bile oyuncaklarını temin etmek ve bilumum ninja kaplumbağa piyasasına hizmet eden malzemeye aynı şekilde “Hizmet etmek”, o dönemde çoğumuzun yaptığı şeylerdi. 90’lı yılların başında en popüler dönemini yaşayan kaplumbağalar daha sonraki yıllarda ufak tefek işlerle küçük dönüşler yaşadıysalar da eski popülaritelerini yakalayamadılar. “Ta ki günümüze kadar” klişesi buraya ne kadar uyar bilmiyorum, ancak bu eski mutant kardeşler yeni yüzleriyle animasyon filmi olarak TMNT ismi ile tekrar karşımıza çıktı. Aynı isimdeki filmin yan ürünü diyebileceğimiz oyunumuzu ise Ubisoft bizlere sundu.

Michelangelo esprileri modası geri mi dönüyor?

TMNT, konusu ve yapısı bakımından tamamiyle filme göre uyarlamış, daha çok çocuklara hitap eden bir Beat’em-up. Aslında tam anlamıyla bir Beat‘em-up olduğunu söylemek doğru olmayacaktır. Çünkü Beat‘em up dediğimiz tarzda oyunlarda amaç, önüne gelen düşmanları yoketmek, çeşitli engelleri aşmak ve sona ulaşmaktır. Yani normalde düşmanlarla çarpışmak ön planda, engellerden atlamak ve benzer hamleler ise daha arka plandadır. TMNT de ise tam tersi engeller ön plana çıkıyor, kabaca tabirlerle oyun süresinin büyük bir bölümünü etrafta zıplayarak geçiyor. Düşmanlar ise benim hiç tasvip etmediğim şekilde, belli bir bölgede “Fight” yazısının ekranda çıkmasıyla beraber geliyorlar. O karedeki düşmanları temizlediğiniz zaman bir dahaki “Fight” yazısı çıkana dek etrafta gönül rahatlığıyla zıplayabiliyorsunuz. Bu da oyunun yaratması gereken heyecana büyük bir darbe vuruyor. Her an karşına düşman çıkacak endişesi yada karşıda atlayacağınız zeminde sizi bekleyen bir rakibe karşı yapılacak plan bu tarz oyunların bana göre en büyük eğlencesidir. Yoksa belirli bir mekanda üzerinize gelen adamları pata küte dövmenin pek bir eğlenceli tarafı olduğunu sanmıyorum.

Oyunun çoğunlukla zıplamak üzerine kurulu olduğu tezimi biraz açmak istiyorum ki, ayrıca bu oyunun ilerleyişi hakkında size oldukça bilgi verecektir. Bunu gözünüzde canlandırmanız için öncelikle Prince of Persia da ki bütün o zıplama hareketlerini aklınıza getirmeniz gerekiyor. Duvarda yürüme, yatay demir çubuklarda sallanma, klasik bir engelin üzerinden atlama, iki duvar arasında sıçraya sıçraya yukarı çıkmak vs… Bunların hepsinin birebir olmasa bile TMNT ye de yansıtıldığını göreceksiniz. Zaten iki oyunun da yapımcısının Ubisoft olması bunun nedeni için yeterli cevap olacaktır. Konumuza tekrar dönelim, bu söylediğim hareketler karşınıza çıkacak Fight yazısına kadar devamlı suretle uyguladığınız hareketler bu oyunda. Bu hareketleri üst üste başarılı bir şekilde yapmak ileriki bölümlerde size, benim koyduğum ismiyle “Arkadaşından destek alma” puanı olarak geri dönüyor. Bu puanlar ile bir kaplumbağayı çağırıp beraber özel hareket yapabiliyorsunuz. Ayrıca satır arasında belirteyim tüm bölümlerde olmasa bile, çoğu bölümde tüm ninja kaplumbağaları geçiş yaparak kullanabiliyorsunuz. O Sega Genesis de tüm karakterlerin aynı anda ilerlediği oyunlar geride kaldı anlayacağınız.

Sinemalarımızda hala oynamaya devam eden TMNT’ın, günümüzün 3D animasyon teknolojisiyle doğal olarak yeni bir havaya büründüğünü ve özellikle 3D ye geçişi ile kendi içinde bir devrim yaşadığını söylemek yanlış olmaz herhalde.