Titan Quest: Immortal Throne

Diablo 1 ve 2’yi kim unutabilir ki? Birincisiyle çığır açan Diablo serisi, ikinci oyunu ile resmen tavan yapmıştı. Saatlerce zindanlarda yaratıkları kesmek, özel ve set eşyalar bulmak için teker teker yeniden Baal’ı, Diablo’yu, Mephisto’yu öldürme çılgınlığı. Ben bunları yaptım ve yeri geldiğinde halen yapıyorum. Eğer bir oyun çıktıktan seneler sonra dahi kendini oynatıyorsa, bu yapım gerçek bir külttür. Hatta şu oyun dünyasında Diablo bir efsanedir. Adını bilmeyen oyuncu pek yoktur. İlk Diablo’yu daha dün gibi hatırlıyorum. Tristam’ın yeşilliğinden cehennemin dibine kadar gitmiştik. Butcher’ın karakterimin peşindeki halini, nefesini hissetmeyi hiç unutmam. Kutsal metinleri okuyup, hikayeyi öğrenmemiz. Yeri geldiğinde bize artılar sağlayan sunakların, bazı zamanlar lanet okuması. Sonunda karakterimizin kafasına Soul Stone’u dayayıp, alnından içeri sokması. Diablo 2’de peki nasıldı? Diablo’nun geri dönmesi. Çöllerde koşuşturup, doğru mezarı aramalar. Tristam’ın yok edilmesi ve ilk oyundaki dostumuz Griswold’un bize olan saldırısı. Ormanlarla kaplı yerlere gelip Khalim silahını tamamlamak için kalp, beyin ve gözü aramamız. Mephisto’nun inine girip onu yok edip, Diablo’la olan hesabı kesmek için Gate’ten içeri geçiş. Sonunda Daiblo’yu öldürüp oyunu bitirmiştik. Ama Baal kalmıştı ortalıklarda, o da Soul Stone’u ele geçirip kaos yaratmıştı. Ama onunda işini bitirip World Stone’u da Tyrael yok etmişti. İnek bölümünü ise kim unutabilir. Diablo aslında anlatılmaz, yaşanır diyebilirim.

Blizzard’tan ayrılan, Flagship Studios’u kurup Hellgate: London’nın yapımına başlayan Bill Roper; Diablo 3 acaba yapılmayabilir mi? Sorusunu aklımıza getirdi. Yıllar yılı Blizzard’ın iş ilanlarından “Diablo 3 geliyor. Diablo 3’ün yapımı için arayışlar var” diye içim içimi yedi. Ama geçen bunca zamana karşılık şimdilik kesin bir kanıt yok. Fakat Blizzard bugün yarın öbür gün lak diye Diablo 3’ü önümüze koyar, ekran görüntülerini bile yayınlayabilir. Oyun dünyası sürprizlerle doludur. Diablo, Diablo diye bağırırken arada klon birçok yapım çıktı. Kimileri iyi, kimileri kötüydü. Ama çoğu kötü olan klonlar, Diablo’nun temelinde giden formülü tamamen kopyaladığı için başarılı olamadı. Kendi atmosferini yaratıp, Diablo’nun gölgesinden çıkamadı. İyi yada kötü zaman geçirtecek bir çok projeyi gördük. Bunlar arasında özellikle mitolojiyi temelden alan Titan Quest gerçekten güzeldi. Birçok kişi “Bu da Diablo takliti” diye veryansın etti. Ama arada bir fark vardı, ne olursa olsun Titan Quest’in mitolojiyi kullanması, ona ayrı bir atmosfer ve değer gösterilmesine neden oldu. Birçok oyun sitesinden ve dergilerden de iyi puanlar aldı. Ancak oyundaki bazı hatalar ve bana göre basit bir şekilde biten sonu oyunun eksi kısımlarındandı. Böylesine bir yapım için ek görev paketi gelmesi kaçınılmaz oldu. Zaten sonunda mutlu haberi duyurdular ve Immortal Throne piyasaya çıktı.

Yeraltının acımasız tanrısı Hades

"Hades, Zeus'un kardeşidir. Zeus'un önderliğindeki Tanrılar, Titanları yerin altına gönderip savaşı kazanırlar. Böylece iktidarı paylaşırlar. Poseidon denizleri, Hades yeraltı dünyasını, Zeus ise göğü ve tüm evrenin hakimiyetini elde eder. Hades, yukarıdaki dünyadan kaçırdığı Persephone ile evlidir ve yeraltı dünyasını onunla beraber yönetir. Yer altı dünyasından ayrılmaz. Tanrılar arasında en çok korkulanı ve acımasızıdır. Fakat verdiği sözü her zaman tutar, asla sözünden dönmez. Hades'in simgeleri vardır. Bunlar; Bolluk Boynuzu ve Görünmez Miğfer’dir."