TMNT: Mutant Melee

Çocukluk çağında, çoğumuz kendisini bir çizgi roman ya da film karakteri ile özdeşleştirmiştir. Hatta hala sempatizanı olup çizgi filmlerini kaçırmayanlarımız bile vardır, ki vaktim olduğu sürece ben de çizgi film takip etmekten büyük zevk alırım. Şahsen benim en favrorilerim, Tom ve Jerry ile Ninja Kaplumbağalar serileriydi. Bir yerlerde yakalasam, kesinlikle izlerim. Çünkü içimizdeki çocuğu canlı tutmakla kalmayıp, bize bol eğlence ve gülerek geçirebileceğimiz dakikalar yaşatırlar. Ninja Kaplumbağalar, belki de en uzun süre takip ettiğim seri olma özelliğine sahiptir. İçindeki dövüşler ve kullanılan replikler, bizi ekran karşısına çivilemeye yetiyordu.

Pizza kokusu alıyorum!

Her tutan televizyon konsepti gibi, kaplumbağalar da atari ve oyun ortamına taşındılar. Amiga’da oyunları yapıldı, hatta arcade salonlarında da bıkmadan oynadık. Üstelik arcade’lerde 2’den fazla oyuncu desteğine sahip makinalarda oynanabiliyor ve eğlenceyi arkadaşlarımızla doruk noktasında yaşamamızı sağlıyordu. Zamanla PC’ler de kaplumbağa istilasına uğradı ve son olarak TMNT: Mutant Melee ile tekrar karşımıza çıktı. Raphael, Donatello, Michelangelo ve Leonardo aksiyonu devam ettiriyor.

Geçmişte hatırladığımız Turtles oyunları, genelde ilerlemeli platformlar şeklindeydi. Yana doğru ilerler, karşımıza çıkan foot askerlerini keser, bölüm sonlarında da güçlü boss’ları alt etmeye çalışırdık. Mutant Melee, bu alışılagelmiş oynanışı biraz daha değiştiriyor ve çevrenin nimetlerinden de yararlanarak, sabit bir level’da birçok düşmana karşı, onları nakavt edene kadar dövüşebilmemize imkan tanıyor. Çok eski oyunlarını da oynamış olanların yadırgama ihtimali var, açıkçası ben 3 boyutlu, ilerlemeli bir platform olmasını daha çok isterdim ama, bunun da zevki farklı.

Mutant Melee, bizi karmaşık seçenekler içerisinde boğmayan bir oyun. Hatta seçenek sisteminden o kadar kaçmış ki, tuşları öğrenmek için etrafı kolaçan ettiğimizde, hiçbir somut bilgiye rastlayamıyoruz. Bunun dışında, grafik ve ses özellikleriyle ilgili komplike ayarlar ile uğraşmıyoruz, herşey sade ve net. Ana ekrana geldiğimiz zaman, iki mod dikkatimizi çekiyor; Adventure Story ve Melee Match. Adventure Story’de, bölümler içerisinde başarılı oldukça bir sonrakine geçiyor ve böyle ilerlemeye devam ediyoruz. Story Modu, biraz daha eğlencelik hazırlanmış. Seçebileceğimiz birçok karakter var, sadece ninjaları değil; Splinter Usta, Foot Askerleri, Shredder gibi karakterlerle de oynayabiliyoruz. Bu modda, kendi ana karakterimizden sonra, kapışacağımız karakterleri de seçiyor ve sonra oynayacağımız bölüme karar veriyoruz. Bölüme göre, oyun mod’ları da değişkenlik gösteriyor ama genelde ağırlık Melee Match üzerine kurulmuş durumda.

3...2...1...Saldır!

Ufak ama etkileşimli bir mekanda, tüm karakterler geri sayımdan sonra birbirlerine saldırmaya başlıyorlar. Bu modda amaç, zaman limiti içerisinde en çok nakavtı yapmak. Gücünü bitirdiğiniz her karakter başına bir puan kazanıyorsunuz, gücü biten karakter tekrar dövüşmeye başlıyor ama siz giderek puanınızı arttırmaya çalışıyorsunuz. Bunu yaparken, etraftaki nesneleri diğerlerinin üzerine atabilmek mümkün. Ayrıca, sandık ve kutulardan çıkan ekstra silahları da kullanabiliyorsunuz. Bu modun dışında, Keep Away’de ise, tam dövüş mekanının içine bir hazine sandığı düşüyor. Bunu kapıp, uzun süre kendi himayenizde tutmak zorundasınız, onu elde edebilmek için bir yandan da diğerleri de size saldırıyor olacaklar. Tabi onlar sandığı kaptıklarında bu sefer geri alabilmek için siz saldıracaksınız. Bir başka mod ise King of the Hill, ama diğerlerine göre biraz daha vasat geldi bana. Yine ufacık bir arena ve burada işaretli olan yuvarlak kısmı uzun süre hakimiyetiniz altında almak zorundasınız, bir yandan da diğerlerine karşı koymak durumundasınız. Bazı level’lar o kadar ufak oluyorlar ki, içinde fazla adam olduğu zaman gereksiz bir karmaşa