Tribes: Vengeance

FPS Aksiyon oyunları sürekli tarzını geliştirerek ve güncellenerek pazardaki büyük paylarını koruma da zorunludur. Bu oyuncunun beklentisidir, bu tanımı ben uydurmadım. Teknoloji sürekli gelişiyor diyoruz, gerek gözlere gerekse tüm duyularımıza hitap eden efektleri de yoğunluklu olarak birinci görüş açısının bize sunduğu imkanlar dahilinde ekranlarımıza konuk ediyoruz. Yalnız, sıradan bir oyuncu olarak ben kendi fikirlerimi sizlerle paylaşacak olursam diyebilirim ki; ben FPS alemindeki oyun yelpazesinden bilhassa da uzay konulu olanlarına fazlasıyla önyargılı yaklaşmışımdır. Tabi Doom’u bu kıstasın içinde değerlendirmek de istemiyorum; çünkü onun yeri bende de olduğu gibi tüm bilgisayar düşkünlerinde apayrıdır. İyi de uzayın nesi farklı yada neden ben bunu sevmiyorum diye merak edecek olursanız, size geçtiğimiz 1,5 yıl içerisinde uzay başlığı altında gelen oyunları değerlendirmenizi önereceğim. Star Wars isimli oyunları iyi sayılabilecek yapımlar arasına ekleyecek olursak, aklıma hep vasat FPS’ler geliyor. Chrome, Breed, Kreed ve daha aklıma gelmeyenler. Bir uzay FPS’sinin konusu sadece “hayatta kalmak için mücadele etmek” yada “işgalci uzaylıları tepelemek” olmamalı. Grafiklerden ziyade konu bütünlüğü ve atmosfer ile oyuncuya tat vermeli, ki zaten çoğu kişi de sağlam bir senaryonun özlemini çekiyor bu türdeki oyunlarda. Aynı şekilde gereksiz zorluk düzeyi ve bulmacalar da insanı yıldırır(buradan Tribes’e nasıl bir geçiş yapabilirim acaba?). İşte bütün istediklerinizi Tribes: Vengeance’da bulmanız mümkün(işte bu!!!).

Ciddi anlamda da bakacak olursak Tribes: Vengeance’nin diğer akranları karşısındaki farkını, oyunu oynadığınız ilk yarım saat içerisinde görebiliyorsunuz. Her ne kadar, az sonra derinlemesine bahsedeceğim gibi, kullandığı grafik tekniği günümüzün bir miktar gerisinde kalmış olmasına rağmen, güzel konusu ve ona uygun başarılı bölüm tasarımları Vengeance’yi dizinin birkaç adım ötesine taşıyor. Oyunun alışılagelen havası üzerine eklenen parçalar tek kelimeyle muhteşem, yalnız gelin biz yine her zamanki inceleme yazma şablonuna riayet ederek TV’nin konusuyla işe başlayalım.

Zamanı Tribes ile yoğuralım...

Konu bütünlüğü ve öncekilere devam etmesi açısından bir uyum göstermiyor Vengeance. Sürekli farklı karakterler arasında geçişler gerçekleştirerek oyuna bu şekilde devam ediyoruz. Ayrıca senaryo, sıklıkla karşılaşacağınız geçmişe dönüşler ile oyuncuya veriliyor. Yalnız bunları izlemiyor, oynuyorsunuz. Oyun Prenses Victoria ile açılıyor. İstemediği bir evlilik yapmak üzereyken ailesine karşı çıkıyor ve tam da bu sırada Phoenix askerleri tarafından saldırıya uğruyoruz. Tabi bu olanlar oyunun normalde hayat bulduğu tarihten 20 yıl önce gerçekleşmekte. Neyse, saldırı esnasında odasında bulunan Victoria annesinin yönlendirmeleriyle bulunduğu yerden kurtulsa da, sonrasında hepsini içeren uzay gemisi daha fazla dayanamayacağı için ailesi Victoria’yı yanlarına almadan bulundukları yerden uzaklaşmak zorunda kalırlar. Ardından da içeriye giren Phoenix askerleri prensesi yanlarına alarak uzaklaşırlar. Neyse ki kurtulur. Bir sonraki bölümde ekran 20 yıl ilerleyerek Victoria’nın kızı, yani yeni prenses Julia’ya gelir. İlerleyen bölümlerde görüyoruz ki Julia daha küçük bir çocukken annesinin kendi gözleri önünde bir Phoenix askeri tarafından öldürülmesine tanık olmuş. Ardından da intikam yemini ile birlikte Julia’nın macerası hayat buluyor.