Tropico 3

"Yazı için Süha Kozbey'e teşekkür ederiz."

Üzerinde yaşayan herkesi tanıdığınız, fakat etrafındaki sularda yüzen köpekbalıklarının karadaki versiyonlarını da barındıran ve her şeye rağmen mutlu mesut yaşadığınız ufak tropik bir adada, çok cüzi bir maaş alarak ömrünüzü geçirmek ister miydiniz? Sizi böyle bir ada bekliyor, ama sıradan biri olarak değil, dertlerinin önemli bir kısmı "İsviçre banka hesabı" ile ilgili olan biri olarak. Aksi durumda bu adada yaşamaktan zevk almanız bazen söz konusu bile olmayabilir.

Bir şehir planlama oyunu olarak baktığımızda, son derece detaylı ve verdiğimiz kararların sonucunu çok etkili biçimde hissettiğimiz ender yapımlardan biri Tropico 3. Diğer sürümlerinin üzerine eklenmiş bir çok ayrıntının yanında, oyunun 3D bir motora sahip olması ve "Presidentesi" olduğumuz, dışarıdan bakıldığında çok sevimli görünen küçük adamızın sokaklarında daha önceden seçebildiğimiz avatarlarla (Fidel Castro, Che gibi) yürüme imkanı vermesi, oynarken strese sokmayan, zaman zaman kahkahalara boğan bu oyunun tuzu biberi. Detaylara girmeden önce, gerçekten çok etkili ve mantıklı mekaniklere bağlı olduğunu belirtmeliyim. Ekonomi okuyanlar için bu oyundan tez bile hazırlanabileceğini iddia ediyorum. Tüm bunları sıkılmadan düşünmek, sonuçlarını beklemek ve göze hoş gelen, döner sermayesi olan, hem endüstri hem de turizm canavarı bir adayı, nereden nereye götürdüğünüzü görünce siz de bana hak vereceksiniz.

Köylü milletin efendisidir

Gerçek zamanlı işçi, maaş, üretim, tarım, turizm, alt yapı ve sosyal hizmetler diktatörlüğü yapıyoruz kısaca. Bunların içerisinde çalışanların veya işsizlerin hayatları konusunda bile söz sahibiyiz. Birçok farklı binayı gerektiği zaman gerekli yerlere yapıyoruz ve bunların yanında, bazıları için belirli bir miktar para ödeyerek uygulamaya koyduğumuz devlet politikalarımız mevcut. Tüm bunları ister yalancı bir politikacı olarak, istersek de halkın refahı adına yapıyoruz.

"Tropico 3 amacı doğrultusunda oldukça güzel grafiklere sahip."
Adanızdaki popülasyon ideolojik bir kimliğe ve dolayısıyla ideolojik gruplara ayrılıyor. Zaten korkunç diktatörlüğünüz önündeki en büyük engel de halk oluyor ki, asiler sarayınızı dinamitle havaya uçurduğunda, bunun dikkat etmeniz gereken önemli bir konu olduğunu anlıyorsunuz. Adanın sahibi olarak halkınızı mutlu etmeye veya geleceğe umutla bakmasını sağlamak zorundasınız. İkinci seçenekle ne demek istediğimiz anladınız sanıyorum. Politikacılar gibi, seçimlerden önce vaatlerde bulunuyorsunuz kısaca. Bunlardan işinize geleni yapıyor, gelmeyeni de bir kenara koyuyor, paranız cebinizde hatta banka hesabınızda, ofisinizin güzel ortamında sefanızı sürüyorsunuz.

Her şeyin başı eğitim mi?

Günlük hayatımızda çok sık karşılaştığımız bir konudur bu. Yaşadığımız dünyada gerçekten de böyledir, ama dışarıyla ilgisi bir yere kadar "Tamamen duygusal" nedenlere bağlı, toprakları ve madenleri zengin, turizm potansiyeli çok yükseklerde olan bir coğrafya için en azından emekleme döneminde bu doğru değil. Eğitimsiz bir popülasyona sadece "Yaşayabilecekleri" kadar maaşla tarlalarınızda çalıştırıp, oturduğunuz yerden para kazanırken, etrafı daha da yaşanabilir hale getirdiğinizde istihdam sorunu ile karşılaşıyorsunuz. Büyüyen popülasyon sosyal hizmetleri de devreye sokmanızı gerektiriyor ve böylece yavaş yavaş küçük bir köyden, kocaman bir şehre doğru gitmek zorunda kalıyorsunuz. Hal böyle olunca, kalifiye personel gerektiğinde eğitim konusunda sıfırsanız daha çok para ödeyerek ada dışarısından personel getiriyor ve sorunu geçici olarak hallediyorsunuz. Endüstriyi rayına oturturken bu sorun yine ortaya çıkıyor ve üretim kapasitenizi yükseltmek adına, fabrikalarınızda daha fazla mühendis ihtiyacı hissettiğinizde artık eğitim alanında yatırımları sadece entelektüel kesimi memnun etmek için değil, cebinize girecek para için yapıyorsunuz.