Call of Duty sırları - Bölüm 1

“Vorkuta’nın cesur yoldaşları, zulümcülere karşı baş kaldırma zamanımız gelmiştir! Bugün gerçek Rusların yürekliliğini göstereceğiz onlara. Anavatanımız için hepimiz kanımızı verdik. Onun çağrısına her zaman sorgusuz sualsiz koştuk. Gençliğimizi, yüreğimizi ve ruhumuzu onu korumak için feda ettik, kardeşler gibi Alman faşistlere karşı savaştık. Pisliğin, kanın ve kumun içinde sürünerek ihtişamlı zaferimize ulaştık….Madalya için veya zafer kazanmak için yapmadık. Yapılacak doğru şeyin bu olduğunu bildiğimiz için yaptık. İntikam için savaştık… Peki Berlin düştüğünde liderlerimiz bize karşılığını nasıl ödediler? Coşkulu bir hoş geldin partisi yerine kuşku ve zulüm ile karşılaştık.”

- Viktor Reznov,
Vorkuta isyanına liderlik ederken yaptığı konuşmadan bir bölüm.

Black Ops’u ancak geçtiğimiz Cuma günü yükleyebildim ve hafta sonu bitirdim. Dürüst olmam gerekirse bu oyunu yüklememin tek bir sebebi vardı; oyunun senaryosu. Bundan yaklaşık bir buçuk ay önce Mahmut incelemek için bu oyunu ofiste oynamaya başladığında, senaryo ilgimi çekmişti. Kennedy suikastı ile ilgili bütün belgesel ve filmleri takip eden birisi olarak senaryonun bu yönü beni çok etkiledi. Mason’ın başından geçenler, Dragovich’in ona yaptıkları, Vietnam savaşı ve sonuçları, Küba istilası…Bütün bunların hepsinin en alt noktası JFK idi ve onun barışa olan inancı ve kararlılığı, dünyanın her yerindeki savaşları kınaması her şeyin baştan başlamasına sebep olmuştu.

İşte bu sebepten dolayı Black Ops’u aldım ve bilgisayarıma kurarak oynamaya başladım. Açıkçası çok FPS düşkünü bir insan olmadığım için oyun hakkında iyiydi veya kötüydü gibi bir yorum yapmayacağım, nitekim bu çok adil bir yorum olmaz. Ama genel olarak söyleyeceğim şey beni senaryosundan başka fazla bir şeyin etkilemediği hatta bazı noktalarda sinir ettiğidir. Kısacası JFK’nın içinde olduğu bir senaryo olmasaydı büyük olasılıkla bu oyunu oynamazdım.

Sanırım bu olay, uzunca bir süredir tartışılan “Oyundaki en önemli şey konu mu yoksa teknik özellikler mi?” sorusuna bir bakış açısı olabilir. Öyle bir senaryo yazın ki, o türü sevmeyen insanlar bile sırf hikayeyi öğrenmek için  oyunu alıp bitirsinler. Öyle bir senaryo ki dünya tarihi ile alakalı ancak kendi içerisinde kurgusal olsun. Öyle bir senaryo ki içerisindeki karakterler gerçekten yaşıyorlarmış gibi davransın. Öyle bir senaryo ki o karakterlerin arkasından buna benzer makaleler yazılsın.