Wuchang: Fallen Feathers İncelemesi

Wuchang: Fallen Feathers Leenzee tarafından geliştirilip 505 Games tarafından yayınlanan, ilk bakışta uzak doğu temalı souls-like oyun gibi gözüken ama aslında Bloodborne’a daha yakın bir oyun olarak karşımızda. Şimdi “Souls oyunları ile Bloodborne aynı zaten” diyenler olacaktır, hiç o konuya girmeyeceğim, internete bakarsak Sekiro’da souls-like diye geçiyor.

İlk gördüğümde biraz daha aksiyon ağırlıklı, komboların havada uçuştuğu bir oyun olacağını düşünmüştüm ama silah yetenekleri, spell-feather teknikleri, daha oturaklı dövüş sistemi ve tanıdık izler barındıran hikayesi ile elimizde Bloodborne’a çok yakın bir oyun var. Uzak Doğu’da geçen Bloodborne mu dediniz?! Varım! Haydi bakalım.

Wuchang: Fallen Feathers İnceleme Hafızasını Kaybeden Korsan

Hafıza kaybı yaşayan bir korsan olan Bai Wuchang isimli ana karakterimiz, bölgede salgın şeklinde yayılan Feathering hastalığına yakalanmış durumda. Sol kolunda çıkan tüyler bu hastalığın bir göstergesi ve normalde hastalığa yakalanan kişiler belirli bir zaman sonunda tamamen tüyle kaplanıyor, aklını kaybediyor ve birer canavara dönüşüyor. Biz ise kolumuzda oluşan tüyler ve bu tüylerden aldığımız güç dışında çok fazla problem yaşamıyoruz. Shu topraklarındaki maceramızda amacımız hem hafızamızı geri kazanmak hem de hastalığın kaynağını bulup bir şifa aramak. Bu sırada bir çok farklı yer geziyor, çeşitli kişiler ile tanışıyor ve bazı soyluların “bu da insana yapılmaz ya” dedirten seçimlerine şahit oluyoruz.

Hikaye anlatımı souls-like oyunlarda aşina olduğumuz türden ilerliyor, gerçi burada insanlar daha fazla şey anlatıyorlar ve olayları daha rahat kavrayabiliyorsunuz ama yine eşyaların açıklamalarını okumanız gerekiyor. Eğer hikayede etkileşime geçeceğiniz bir NPC varsa teleport olacağınız taş üzerinde bulunduğu bölgede portresi de çıkıyor, bu sayede tahmini bir fikir ediniyorsunuz yeri hakkında. Hikaye belirli bir çizgide ilerliyor ama bazen ana hikayedeki yer yerine bir sonraki bölüme de gidebiliyorsunuz. Bunu da zorlu bir boss sonrası başka bir inceleme yapan arkadaş ile konuşurken fark ettik, ikimiz de bambaşka yerlerde farklı bosslardan bahsediyorduk. Bunun hikayeye bir etkisi olduğunu sanmıyorum ama.

Klasik Çin edebiyatına bolca atıfta bulunan ve esinlendiği dönemin daha fantastik bir versiyonunu sunan Wuchang hikaye olarak çok büyük bir yenilik sunmuyor ama karşılaştığınız olayların ardını öğrendikçe “yok artık” dedirtebilecek şeyler de oluyor. Red Mercury’nin kullanım alanları ve sonuçları beni baya etkilemişti mesela. Oyun Bloodborne’u andırıyor demiştim ya, bu hikaye kısmı ciddi anlamda Bloodborne gibi. İnsanları canavara döndüren bir salgın hastalık, evlerine kapanmış, bizi dışlayan vatandaşlar, hastalığın pençesine tam kapılmamış insanlar, sığınma bölgelerinde toplanan düz vatandaşlar, her şey var.

Kılıcından Mızrağına Topyekün Savaş

Wuchang: Fallen Feathers Bloodborne gibi hızlı ama hata affetmeyen bir oynanışa sahip. Souls-like türü oyunların standardı haline gelen checkpoint noktaları (sunaklar), düşmandan tecrübe toplama (kırmızı kristal), zorlu dövüşler, tuzak kuran düşmanlar, silah - büyü çeşitleri, zorlu boss savaşları, ölünce tecrübe kaybetme sistemi (ama biraz farklı) gibi beklediğiniz her şeyi barındırıyor. Yenilik olarak Madness isimli bir mekanik gelmiş ki bu oynanışı beklediğimden fazla etkileyen bir sistem.

Madness sistemi adı üstünde, kafayı kırmamızı temsil ediyor ve ne kadar çılgın olduğumuzu soldaki siluet üzerinden görebiliyoruz. Karakterimiz insan öldürdükçe ya da kendisi öldükçe çılgınlığı artıyor, canavar kestikçe ya da belirli şartları yerine getirdikçe azalıyor. Bu değer ne kadar yüksekse verdiğimiz hasar da o kadar artıyor fakat karşılığında biz de daha fazla hasar alıyoruz. Ayrıca ölünce topladığımız tecrübenin yalnızca bir kısmını düşürerek başladığımız yolculuk, son seviye Madness ile tamamını düşürmemize kadar gidiyor. Üstelik boss bölgesi dışında kimi zaman kendi çılgınlığımızın beden bulmuş hali ile savaşmak zorunda kalabiliyoruz. Gerçi bunlar o kadar gözü dönmüş ki etrafta kim varsa saldırıyorlar. Madness ayrıca bazı yeteneklerimizi de iyi yönde etkileyip daha avantajlı hale getirebiliyor, bu yüzden boss savaşlarında ölünce üzülmek yerine “şimdi daha güçlü oldum” diyerek girebiliyoruz.

Dövüşlerde kullanabileceğimiz kılıç, mızrak, balta gibi beş ana kategori silahı ve bunların da kendi arasında ayrılan farklı tipleri bulunuyor. Her bir silah kendine has yeteneklere sahip, uygun talent puanları ile farklı yetenekler de ekleyebiliyoruz. Ayrıca büyü ve feathering teknikleri var. Bunları doğrudan kullanamıyoruz ama Skyborn Might isimli kaynak sayesinde aktif edebiliyoruz. Skyborn Might ise saldırılardan kaçınarak ya çeşitli şartları sağlayarak elde ettiğimiz puanlar. Skyborn Might puanları Bloodborne’un kurşunları gibi iş görüyor. Büyü atabiliyor, skilleri güçlendiriyor, saldırıya ek özellik sağlayabiliyor ya da savuşturmalarınızın daha güvenli olmasını sağlıyorsunuz. Kullandığınız silaha ve verdiğiniz yeteneklere bağlı olarak faydaları değişiyor ama özünde büyü puanları diye özetleyebilirim.

Genellikle dövüşlerde Skyborn Might kazanmak için kaçınma kullanmak ana hedefiniz oluyor ama kullandığınız silaha göre bloklama, savuşturma ya da karşı saldırı fırsatları da mevcut. Oyun hasardan kaçınmak için bir sürü farklı seçenek sunmuş yani, büyü yaparken bir saniyeliğine ortadan kaybolup gelme bile var. Ama bunları verirken düşmanların güçsüz kalmasını engellemek için onları da korkunç dayanıklı hale getirmiş. Bu da iyi mi kötü mü emin değilim. Düşmanlar aşırı hızlı, neredeyse sarsılmıyor, saldırılarını ne olursa olsun tamamlıyorlar. Longsword ile deflect ettiğinizde hemen ardından bir şey olmamış gibi devam ediyor mesela. Ya ben deflect ardından karşı saldırı yapabilme yeteneğine sahibim, bir kere boss karşısında kullanabildiğimi hatırlamıyorum, şöyle bir silkinip ağzımın ortasına tekmeyi koyuyorlar. Ya da büyü yaparken sarsacak bir saldırı yapıyorsunuz ve sarsıldığını görüyorsunuz ama o büyü yine de geliyor, ben bunu sadece güçlü büyülerde, o da ekstra bir yetenek puanı harcayarak yapabiliyorum ve aynı seviyede değil. Boss dövüşlerinde sinir olsam da en azından boss diye biraz kabul edebiliyorum (etmiyorum aslında) ama üstü başı yırtık paçavralı düz insan bile kafasına balta ile charged attack yedikten sonra elinde bıçakla koşmaya devam edince canım sıkılıyor.

Oyunun dövüş sistemi çok güzel, boss dövüşleri çok eğlenceli falan ama bu bahsettiğim sarsılma olayı çok can sıkıyor. Oyunun ilk 14 saati herhangi büyük bir sorun yaşamadan ilerledikten sonra karşılaştığım boss mesela arka arkaya hızlı saldırılar yapıyor, beni yere devirdikten sonra kalkma animasyonunun tam bitmediği ama saldırabildiği anda yenisini başlatıyor, anlamsız mesafeleri bir salisede kapatıp dibimde bitiyor. Tıpkı Malenia gibi ama bu opsiyonel de değil. İşin kötüsü oyun ana hikaye bosslarının giriş sinematiklerini “her defasında” izletiyor. Ölüyorsunuz kısa bir mesafe koşuyorsunuz ve sinematik, bir daha, bir daha, bir daha. Zaten gözü dönmüş şekilde koşuyorum, her defasında geçmek için 2 saniye bir tuşa basılı tutmam gerekiyor. Koysana otomatik olarak atlama seçeneğini, niye eziyet ediyorsun, zaten tek yiyip geri dönüyorum yine. Sakin kafayla 2 saniyeden ne olacak diyor olabilirsiniz ama o sırada Madness sadece oyun karakterinde bulunan bir mekanik olmuyor.

Düşmanların sarsılmaması ama bizim rüzgar esse saldırılarımızın kesilmesi, çok seri kombolar, engellenemeyen büyüler, durdurulamaz saldırılar falan çok sinir bozucu ama bunlar sayesinde oyundaki her olasılığı deneme şansı buluyorsunuz. Yetenek ağacı silahların seviyesini arttırmanıza ve yeni yetenekler açmanın yanı sıra karakterin statlarını geliştirmek için de kullanılıyor. Hangi silahı kullanıyorsanız onun ihtiyaç duyduğu ana statlara da burdan ulaşıyorsunuz. Zorluk kimi zaman sinir bozucu seviyede ama keşfe yönlendiriyor. Mesela ben oyundaki bir tekniğin (kılıcı çılgın gibi havada savurma) gelen saldırıları minimuma indirmenin dışında tutma saldırılarını da durdurduğunu bu sayede öğrendim. Tabi oyunun biraz daha adil olmasını ve düşmanın sarsıldığında bile saldırıya devam etmesine izin vermemesini isterdim ama neyse.

Diyar Diyar Uzak Doğu

Dövüş kısmı çok uzun oldu ve söylenecek o kadar fazla şey vardı ki oynanışın diğer kısımlarını ayrı bir başlık altına almaya karar verdim. Wuchang’ın bölüm tasarımlarını çok beğendim, hem etraf güzel, hem bölümler güzel hazırlanmış hem de Dark Souls 1 oyununun en sevilen yanlarından birini burda da görüyoruz, birbirine bağlı harita. Oyunun başında gördüğünüz yere birkaç saat sonra gidiyorsunuz veya alakasız olduğunu sandığınız bir yerden açtığınız kapı sizi oyunun hub bölgelerinden birine geri götürebiliyor.

Oyunda keşif yapmak genel olarak eğlenceli ama Elden Ring’den sonra biraz fazla şımardık bence, bazı şeyler çok göze batıyor. Normalde kırabileceğim sepetlerden biri önünde durduğu için basit bir noktaya gidemiyorum mesela, ya da kimi zaman iki checkpoint noktası arasındaki süre aşırı uzuyor. Bir şekilde ulaşan kısa yollar yapmışlar ama o kadar fazla tuzak, düşman ya da engel dolu ki kimi yerlerde ekstra yorulmaya başlıyorsunuz. Boss kapısındaki asansörü her defasında aşağı yukarı çekmek, her doğduğunuzda ilk çıkan ve 6 saniye civarı kalan bildirim yüzünden etkileşime girememek gibi ufak tefek ama sinir bozucu şeylerle dolu. “Dark Souls yapınca seviyordunuz” diyebilirsiniz ama hem zaman farklı hem de oyun. Bir de mayınlarla ve daha siz görmeden 200 metreden vuran okçularla dolu bir bölge var,orayı tasarlayan kişinin insanları hiç sevmediğine eminim. Aslında genel olarak ilk girdiğinizde süründüren sonra alışılan mekanlarla dolu ama mayınları ayrı tutuyorum.

Hikaye kısmında bahsettiğim gibi görev takibini kolaylaştırmak adına teleport kısmında herhangi bir NPC’nin nerde olduğunu görebiliyorsunuz. Her zaman bulması kolay olmuyor ama bir görev serisini takip etmek istiyorsanız en azından tahmini bir lokasyon bilgisi olması bile güzel. Fakat ya bu sistem bazen yanlış çalışıyor ya da ben kesinlikle gösterilen NPC’yi bulamıyorum. Bölgelerin altını üstüne getirip bulamadığım zamanlar da oldu. Oyunda ekstra herhangi bir harita yok ama etkileşime geçebileceğiniz NPC’ler ya da sunakların yakınındaysanız küçük bir pusula destek oluyor. Ne kadar işe yarıyor emin değilim ama en azından “yakında sunak var yaşasın!” diye sevinebiliyoruz.

Bu arada oynanışa çok büyük bir etkisi olan önemli bir özellikten bahsetmek istiyorum, kıyafetler. Wuchang zaten ortada, güzelliğini övmeye gerek yok, yapımcılar yeterince öne çıkarmış zaten. Ama kılıçla kesip biçen bir düşmana karşı savunma için kırkayaktan bozma bir zırh giymeniz gerekiyor ve tamamen zırhlı bir şekle bürünüyor, üstelik kafasındaki kocaman tüy yüzünden bossu bile göremiyorsunuz. Hemen envantere girip zırhın görüntüsünü tek tuş ile değiştirebilirsiniz! Kafa - Vücut - Bacak - Eldiven kısımlarını ayrı ayrı değiştirip, istediğiniz tarzda görünmesini sağlayabiliyorsunuz ve seçenekler de yeterince çok. Ben bir noktada kot pantolon, tişört giyen bir hale bile gelmiştim.

Bazı kıyafetlerden bossu görememek demişken aklıma gelen bir özellik daha var, oyunun kamera açıları. Kamera açıları genel olarak gayet iyi ama bazen, özellikle boss dövüşlerinde rakibi ve etrafı iyi kollamanız gerekiyor. Ama standart kilitlenme bizimle aynı boyda olan bossların karakterimiz tarafından bloklanmasına sebep olabiliyor. Bunun için iki farklı kilitlenme kamerası eklemişler. Standart arkadan görüş kamerası ve “standoff” modu. Standoff modunda karakterin biraz daha sağına kayan kamera sayesinde dövüşler biraz daha takip edilebilir hale geliyor. Ben ikisini de değişik bölgelerde farklı düşmanlara karşı kullandım.

Grafikler Performans ve Ses

Unreal Engine 5 ile geliştirilen Wuchang: Fallen Feathers görsel anlamda çok iyi gözüküyor, karakter modelleri, düşman modelleri ve çevre tasarımları gayet etkileyici. Wuchang’ın karakter modeli fizik kurallarına uygun bir şekilde hareket ediyor ve giydiğimiz kıyafetlere göre değişiklikler gösterebiliyor. Wuchang dışındaki karakterlere de özen gösterilmiş ama yapımcıların kimin üzerinde daha çok çalıştığı gayet ortada. Karlı dağlardan sonbahar atmosferi veren bölgelere, savaş alanlarından yemyeşil tapınaklara bir sürü farklı bölge geziyoruz ve hepsi de şahane gözüküyor. İşin en iyi yanı ise performans, Oyunu en yüksek ayarlarda, TSR ve DLLS ile denedim ve ikisinde de kayda değer bir performans sorunu yaşamadan oynayabildim. Hatta bir deneme daha yapmak istedim ve önceki nesile ait bir laptop ile de oynadım. DLLS ile oynarken fazla ışıklandırma olan bölgelerde gözle görülür takılmalar yaşadım. TSR’a geçince bu da ortadan kalktı ve efektlerin patladığı büyük savaşlar dışında 60 fps altına düşmeden orta ayarlarda rahatlıkla oynayabildim. İstediği sistem gereksinimlerini de düşününce gayet makul bir performans.

Oyun ses ve müzikler konusunda da benden tam not alıyor. İngilizce - Çince - Japonca seslendirme seçenekleri var, üçünü de denedim ve yine Japonca olarak devam etmeye karar verdim. Ama diğer iki dildeki dublajların da gayet iyi olduğunu söyleyebilirim. NPC diyalogları bir yana, dönüşüm geçiren düşmanların kendi kendilerine konuşmaları, ölürken son nefeslerinde söylenmeleri, sanki kötü olan bizmişiz gibi itiraz etmeleri gibi ayrıntılar güzel olmuş. Müzikler ise genel olarak kulağa hoş geliyor, kimi zaman boss savaşlarında “bu ne gıygıy kafam şişti” diye düşünürken ikinci faza geçtiğinizde müzik de evrim geçiriyor ve ben bundan çok memnunum.

İnceleme kopyasında oyunun hem teknik hem de oynanış tarafında bazı sorunlar mevcut ve bunlar benim oyuna olan tepkilerimi biraz negatif etkiledi bunu kabul ediyorum. Mesela Xbox kumandalarının fps drop yapması sorunu yüzünden bütün oyunu Dualsense ile oynamak zorunda kaldım ve sol analog ile silah değişim tekniğini yanlışlıkla kullanmaktan illallah ettim. PlayStation analog düzeni bu tarz oyunlarda bana çok kullanışsız geliyor ve genelde PC tercih etme sebebim Xbox kumandasını kullanmak ama burada DualSense’e mahkum olduk. Bunu niye ekstra belirtiyorsun derseniz, çıkışında düzeleceği söyleniyor ama rastgele fps dropları yaşarsanız kontrolcünüzü kontrol etmeniz için belirteyim dedim.

Sonuç

Ben Wuchang: Fallen Feathers’ın tıpkı Lies of Pi’den gibi Bloodborne’u başarılı bir şekilde kendi oyununa uyarlamış başarılı bir oyun olduğunu düşünüyorum. Hem teknik anlamda hem de oynanış anlamında iyi bir oyun. Türü doğrudan kopyalamayıp kendi yorumunu katmış ve oynamaya değer bir oyun ortaya koymuş. Oyunda bariz bir denge sorunu var, bunu oyunu zorlaştırmak için bilinçli yaptıklarını düşünüyorum ama mutlaka çıkışından sonra elden geçirilecektir. Tabi şu ara sahneleri her defasında kendimiz geçmek zorunda kalma olayını da çözmeleri gerekiyor.

Wuchang: Fallen Feathers mükemmel bir oyun değil ama Bloodborne tarzı oyunları sevenlerin kesinlikle fırsat vermesini öneriyorum. Özellikle yetenek ağacında ilerledikçe çeşitliliği artıyor ve daha keyifli bir hale geliyor. Üstelik Game Pass ile ilk günden oynanabilir olacak. PlayStation 5 sürümü PSN Store’da  2149 TL’ye satılan oyun, Steam’de-bizim bölgemizde 35 Dolar, dünyada ise 50 Dolar fiyat etiketiyle satışa sunulmuş. Şu haliyle tam bir fiyat - performans oyunu olduğunu söyleyebiliriz.